'Natuurlijk' genieten…

Terwijl ik dit schrijf zit ik in Frankrijk aan het water. Een hele week met m’n vriend alleen, op visvakantie. Letterlijk afstand nemen van alles en iedereen. In ons tentje, in the middle of nowhere, waar niks te doen is en ‘niks’ te beleven. Heerlijk!

Hoewel ik vóór deze vakantie zoveel maanden top-stress heb gevoeld, ervaar ik nu een ongekende rust. Een rust die me enerzijds ontzettend goed doet en anderzijds ook wel een beetje beangstigt, omdat dit onbekend terrein voor me is.
Alles voelt precies goed. Het is lastig te omschrijven, maar ik merk dat er een hele verandering plaatsvindt. Meestal als ik me zó goed voel, wil ik dit (koste wat kost) vasthouden om het niet weer kwijt te raken. Dit gevoel van begeerte is er nu niet.

Wanneer ik midden in de natuur aan het water zit, gaat mediteren altijd stukken beter. Toch word ik ook hier meestal weer snel meegesleept door mijn gedachten en moet ik mezelf telkens weer ’terugfluiten’.
Ook in het mediteren bevind ik me momenteel op onbekend terrein. Ik word elke keer weer meegenomen in een diepe ontspanning en mijn hoofd is leeg. Uiteraard zijn er af en toe nog wel gedachten, maar deze voelen niet echt meer als een onderdeel van mezelf. Ze zijn er gewoon, net zoals de zon op mijn gezicht en de wind in mijn haren.
Het mindful aanwezig zijn lijkt ineens echt een onderdeel van mezelf. Ik hoef mezelf er niet meer aan te herinneren, het gaat als vanzelf.

Ik heb nog nooit zó bewust genoten van de natuur en de dieren om me heen. Wel altijd even, maar al gauw keerde ik dan onbewust weer terug in mijn eigen ‘wereldje’.
Nu kan ik blijven kijken naar de libelle, die vrolijk over het water danst en dit telkens even aantipt en een spoor van kringetjes achter zich laat.
Een muisje dat nieuwsgierig op z’n tijd een kijkje komt nemen. Vogeltjes die steeds vrijer worden en regelmatig bij de hengels wat voer wegpikken. Een rups, die me laat schrikken wanneer hij op m’n trui langs mijn oor veegt…
Maar ook het kalme water, de zachte wind en de heerlijk warme zon maken me bewust van de schoonheid van de natuur.
Ik ben me bewust van mijn ontspannen lichaam en mijn rustige ademhaling. Een ademhaling, die af en toe bijna lijkt stil te staan. Heel wat anders dan de snelle oppervlakkige ademhaling, die ik normaal meestal heb.

En waar is mijn vriend in dit geheel? Uhh… haha, hij is er ook hoor. Hoewel ik dit keer écht de tijd en ruimte voor mezelf neem, hebben we ook echt wel tijd voor elkaar. Quality-time is in mijn ogen niet altijd tijd vóór elkaar, maar tijd mét elkaar. Ieder zijn eigen gang laten gaan en daarvan kunnen genieten. En wanneer hij een vis vangt, gooi ik alles aan de kant en sta ik netjes aan zijn zijde. (Dus als hij aandacht tekort komt, moet hij nóg beter vangen  😉 )

Deze vakantie staat in mijn geheugen gegrift. Ik heb zó intens genoten en zoveel nieuwe ervaringen opgedaan op het gebied van Mindfulness en vooral meditatie. Nu weet ik écht wat mediteren is en vooral ook wat voor positiefs het je kan brengen. Het voelt als een mooie beloning voor al het oefenen. Dat heeft mij tot dit punt gebracht heeft.

Liefs, Lysanne

“People usually consider walking on water or in thin air a miracle. But I think the real miracle is not to walk either on water or in thin air, but to walk on earth.
Every day we are engaged in a miracle which we don’t even recognize: a blue sky, white clouds, green leaves, the black, curious eyes of a child — our own two eyes.
All is a miracle.”
~Thich Nhât Hanh~