Angst
6 december 2014
December
20 december 2014

Als ik naar buiten kijk is het erg onstuimig weer. Harde wind wisselt af met windvlagen. Harde regen wisselt zich af met droge periodes. De lucht heeft prachtige kleuren; dan geheel donker, dan weer mooi oranje. Met een warme kop thee in mijn handen bedenk ik me dat het in mijn hoofd deze week ook zo’n weer is. Emoties en gedachten waaien onstuimig door mijn hoofd.

supercell-139398_640Afgelopen week ben ik op aanraden van mijn huisarts en fysiotherapeut bij een reumatoloog geweest. Ik was hier in juli ook al geweest en daar was eigenlijk niet zoveel uitgekomen. De reumatoloog van toen heeft me uitgelegd hoe pijn kan reageren op spieren. Daar kon ik toen niet zo veel mee. Dus toen deze afspraak gemaakt werd verwachtte ik er dan ook niets van.

 

Zonder verwachtingen liep ik dus met hem “het kantoor” binnen. Hij viel meteen met de deur in huis en vertelde me dat ik de erge vorm (oftewel fase drie) van fybromyalgie heb. (dit was trouwens een andere reumatoloog als in juli). Ik wist niet wat dat precies was en hij heeft het me haarfijn uitgelegd. Wat een geweldige man!! 40 minuten heb ik met hem zitten praten en geloof me, alles wat hij vertelde kon ik zelf opgeschreven hebben. Dit kwam me wel heel erg bekend voor allemaal!

sky-432509_640

Ik kreeg het warm en koud tegelijk. Ik heb iets!!! Het heeft een naam!!! Hier had ik echt niet op geteld, maar kwartjes begonnen te vallen. Ik kreeg overzicht in mijn puzzelstukken en veel werd me duidelijk. De pijn, de onmacht, de onzekerheid, de verwardheid, het onbegrip, het leek langzaamaan in elkaar te passen!!

Na dit open en duidelijk gesprek ging ik op huis aan en vertelde het uiteraard gelijk tegen mijn man. Ik was blij!! De pijn werd er niet minder om, maar ik kon wel tegen hem vertellen dat mijn pijn een naam heeft. Ook bij hem vielen de puzzelstukken in elkaar. Die hele dag ben ik blij geweest. Ik ging steeds meer herkennen in wat de reumatoloog allemaal verteld had. Hij zei wel dat ik eigenlijk dubbele pech heb, want mijn pijnklachten in rug en been komen ergens anders vandaan (wat ik ook wist) en de fybromyalgie staat daar eigenlijk buiten, maar heeft er ook wel weer effect op. Er was dus veel om te verwerken.

Gek genoeg komt met de blijheid ook ineens weer die angst!! Wacht eens………….. Je weet dus waar de pijn vandaan komt, mààr je weet nu ook dat die pijn waarschijnlijk NOOIT meer over gaat! Die komt hard binnen! Ik zit al zo lang thuis met pijn en als er “nieuwe” pijn bijkwam, dan hoopte ik toch dat die ook weer weg ging. Dat gaat niet meer gebeuren dus…………………….

regenboog_met_meerEmoties genoeg de afgelopen dagen en ik weet niet goed hoe of wat ik moet voelen. Ik heb geprobeerd ze voor mezelf op een rijtje te zetten in het volgende gedicht:

 

 

De wachtkamer is leeg en ik wacht
blader wat door een tijdschrift,  kijk wat tv
Een deur gaat open
Mevrouw de Bruijn, gaat u met me mee?

Koude en warme rillingen gaan door me heen
ik weet niet goed wat ik moet voelen
Hoor ik het wel goed
begrijp ik wel goed wat ze bedoelen

Blij als een kind fiets ik naar huis
er is een naam voor mijn pijn!
Weg met het onbegrip van anderen
ik kan nu gewoon “zijn”

Een naam kan ik geven
aan iets waar ik al meer dan de helft van mijn leven mee leef
Ik hoef me niet meer te schamen
het lijkt wel of ik zweef

Maar met de blijdschap komt ook het besef
de angst grijpt me bij mijn keel
De pijn blijft wel voor altijd in mijn lichaam
het blijft voor altijd een deel

Een deel van mij
maar zeker ook van mijn gezin
Want niet alleen ik heb de pijn
zij zitten er ook middenin

De puzzel valt langzaam in elkaar
ik herken me in heel veel dingen
Fybromyalgie
ik kan je niet verdringen

Ik kan alleen proberen je te accepteren
je een plaatsje geven
Dat gaat me zeker lukken
                           want jij hoort nu bij mijn leven…………………

 

Lieve groet,
Monique

 

 

 

 

 

20 Comments

  1. Miranda schreef:

    Tja Mooi
    En toch vervelend!
    Hiel veul sterkte lieve Monique xxx

  2. Mirjam schreef:

    Det hubs se wer sjoen op papeer gezet!
    Fijn veur dich det ut noe un naam haet, ondanks de pien en alles waat der beij huurt, evengood auch sterkte um dit wer un plekske te kinne gaeve!! Ich weit zeker dets dich hie sterker oeht kums!

  3. Elle schreef:

    Sow Monique, wat moet dit n achtbaan van gevoelens en emoties voor je zijn! Ik weet zeker dat t je samen met je mannen gaat lukken dit ook een plaats te geven…Toi toi toi en een dieke X

  4. Ellen schreef:

    Dikke kippenvel over mijn lijf…. Met jouw wilskracht en de manier waarop jullie in het leven staan, ben ik ervan overtuigd dat jij dit samen met Sjaak en Guus een plekje gaat geven!

  5. Diny schreef:

    Lieve Monique,
    Mooi stuk. Schrijven is je therapie geworden, het helpt je en je inspireert anderen. Dank je wel en ik wens je verl kracht toe. xxxxxx

  6. Nicole schreef:

    Je raakt me Monique, mooi!

  7. Hennie schreef:

    Lieverd Nu ik dit lees rollen de tranen over mijn wangen. Ik weet en voel hoe het is om fybromyallgie te hebben en een super slechte rug
    Ik denk aan je en steek een kaarsje voor je aan
    Een super lieve knuffel voor jou x x x

  8. karin schreef:

    Beste Monique, wat een ontroerend en mooi stuk. Kun je zien dat een diagnose ook al is het een vervelende ziekte, goed kan zijn. Ik denk ook dat niets erger is dan onzekerheid. Nu weet je wat het is en kun je hier mee door, hoe lastig het vaak ook zal zijn. Dat gedicht van jou is ook zo mooi..
    veel veerkracht gewenst..

  9. jo.vorstenbos schreef:

    Hallo Monique mooi wat je geschreven hebt ,, ik weet wat pijn ik zit er ook mee ,en ik moet er ook mee leven ,maar toch wens ik Jou het aller beste ,maar ook Voor Sjaak en Guus ,Gr,en een dikke kus van ons .Piet en Jo xxx

  10. Carla schreef:

    Weet ff niets te zeggen. Een nare ziekte. Veel pijn en on gemak. Met naam of zonder allemaal dingen die ik jouw vooral niet gun. Veel sterkte lieve buurvrouw!

  11. Saskia schreef:

    Jeetje Monique!!! 20 x ben ik opnieuw begonnen met schrijven, maar ik weet eigenlijk niet goed wat! Pijn is verschrikkelijk, probeer dat maar eens een plaatsje te geven dat gaat toch niet! Mijn pijn stop ik in een kamertje, doe de deur op slot en gooi de sleutel weg, maar lichamelijke pijn kun je niet wegstoppen! Monique ik hoop echt dat je ondanks dit kunt genieten! Je verdient het zo! Sterke vrouw! X

  12. Jacqueline D schreef:

    Hallo Monique wat een verhaal wat fijn voor jou dat je nu een naam hebt voor de jaren pijn niet dat het daar van over gaat maar het is altijd goed om te horen wat het .heel veel lieve groetjes van Toon en Jacqueline

  13. Susanne K schreef:

    Ik heb weleens gedacht dat alleen de sterkste mensen dit overkomt…pijn het went nooit Monique en ik spreek ook uit ervaring …geef het maar een plek of leer er maar mee leven…tsja net of wat dat al niet dagelijks doen…je kunt het niet “zomaar” een plek geven of negeren hoe graag ook,leg maar eens uit wat je voelt als ze niks aan je zien….!!ik vindt het iedere keer zeer mooi hoe jij het verwoord in je blogs…ga daar zeker mee door,daar put ik ook kracht uit!!Dankje wel daarvoor en sterkte meid…wel fijn dat het nu een naam heeft waardoor het evengoed niet makkelijker wordt….pijn is een woord maar heeft vele betekenissen…heel veel kracht voor jou sterke vrouw!!x

  14. Nuala schreef:

    Meid ik vind het heel erg voor jou nu heb je een naam der voor en weet je meer het is niet genoeg maar een begin ik leef met je mee zulke mooi meid heel veel sterkte krijg er tranen van mooi geschreven jij kan het wel! xx

  15. Ruth H schreef:

    Mooi geschreven Monique! Jeetje wat een verhaal! Krijg er kippenvel van. Veel sterkte! Liefs! X

  16. Susan M schreef:

    he monique, mooi geschreve!. Voor jou van de ene kant een opluchting en aan de andere kant een shit conclusie……Op mij kom je altijd over als n sterke en gezellige meid, ondanks al je zorgen! sterkte meid xx

  17. Marjon schreef:

    Heij Monique, ich höb net diên blog gelaeze. Oeht eige ervaring weit ich waat ut is.
    Loester noa diên liêf, wiej moeilijk det auch is. Ich veûl mich auch kloate es ich mit ut sjoanste waer van de waereldj “s middags noa bèd goan omdet ich ut neet trek (Door de luchtvochtigheid).
    De acceptatie is ut moeilijkst, noa 10 joar völtj ut mich nog sjteeds zjwoar. Maar de beste tip dae ich ooits höb gehadj; blief positief. Is neet mekkelijk, maar zoa wiej ich dich kin, geitj dich det lukken.
    Sies, hieël veûl sjterkte. Auch veûr Sjaak want dit is iets detse neet allein hees. Dit heese same. XXX

  18. Antoinet schreef:

    Hoi Monique, Een dubbel gevoel. Het heeft een naam, je kunt zeggen, dat heb ik, en tegelijkertijd weet je dat het nooit meer overgaat. Eigenlijk wist je dat wel, maar het had geen naam. Je mag trots op jezelf en je gezin zijn, op de manier waarop jullie hiermee omgaan. dikke knuffel en tot gauw weer eens. xx

  19. Marjon schreef:

    Lieve Monique,

    Wat me het meeste raakt en verdrietig maakt in jouw verhaal is dat je een naam nodig hebt om begrip te krijgen en je niet meer te hoeven schamen. Jeetje lieve meid dat heb je echt niet nodig. Je bent een kanjer en iedereen mag begrip en respect voor je hebben en met je meeleven: met of zonder naam. Ik wens je veel sterkte en heel veel compassie. Van mij krijg je een dikke knuffel. Enne … geweldig hoe je zoveel mensen weet te raken met je blog! Tot gauw. Liefs Marjon

  20. jeanne van kol schreef:

    Lieve Monique,
    Wat moet ik zeggen ? hoe kan ik blij voor je zijn , maar ook troosten voor de pijn ,.het is geweldig ,hoe je het verwoorden kan.

    Een dag geen pijn.

    Mijn grootste wens op dit moment
    Is er een die ik dagelijks het universum inzend
    Mijn verlangens voor een pijnloos leven
    Ja dat is nu mijn streven
    Beter worden zal ik niet
    Maar met minder pijn en minder verdriet
    Dat is mijn wens, mijn grote verlangen
    Datgene wil ik aan de mooiste wensboom hangen
    Weer samen met mijn gezin genieten van het leven
    Zonder de pijn, vermoeidheid en het beven
    Ik hoop dat die ene vallende ster daar in de donkere nacht
    Mij kan helpen met mijn grote wens vannacht
    Een hele dag genieten zonder die pijn
    Als die wens uitkomt dan voel ik me fijn.

    liefs en sterkte max en jeanne xxx

Laat een antwoord achter aan Ellen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *