Verstorende emoties

In het kader van mijn revalidatie-traject heb ik de kans gekregen om 2 dagen naar Huy in België te gaan. Naar het Tibetaans Instituut.
Hoewel ik me hier van te voren enorm op verheugd had, zag ik er nu (vanwege mijn situatie) als een berg tegenop. Alsof ik daar zou kunnen afschakelen en m’n rust zou vinden, wanneer ik ‘alles’ achter me moest laten! Toch vonden de mensen om mij heen dat ik dit niet moest laten schieten en dat dit juist de ‘ideale’ tijd was om te gaan. Dus vertrok ik met lood in mijn schoenen.
Gelukkig ging ik samen met twee fantastische personen en wist ik dat ik in goede handen zou zijn.

Boven verwachting heb ik twee heerlijke dagen gehad. Ik heb alles goed kunnen loslaten en heb me daar écht op mezelf gefocust.Ik heb volop genoten van de rust en van de omgeving. Ook alle emoties die kwamen, kon ik toelaten zonder hierover te oordelen.

Het programma was aardig vol. Enerzijds erg prettig, anderzijds vermoeiend en vond ik het jammer dat ik weinig kans kreeg om alles te laten bezinken.
We kregen allerlei technieken aangereikt waarbij we zelf mochten onderzoeken en ervaren of het je aansprak. Zo kwamen o.a. yoga, qigong, ademhalingstechnieken en meditaties aan bod. Dit alles deden we in een mooie,grote kleurrijke tempel. Ik vond het mooi om te ervaren dat, ondanks dat we met ongeveer 70 personen in deze ruimte zaten, er zo’n rust heerste.
Ook hebben we met een hele groep een (stilte)wandeling gemaakt in deze prachtige omgeving.

Verder werden er lezingen gegeven door Lama’s. Deze vond ik zeer interessant. De eerste dag hebben we een lezing gehad over de 4 edele waarheden (veel over het lijden en karma). De tweede dag volgde er een lezing over de 6 paramitas. Hierbij ging het voornamelijk over positieve eigenschappen en verstorende emoties zoals o.a. boosheid, angst en verdriet.

Zoals ik vorige keer al schreef, gaan er momenteel tal van emoties door me heen. Verstorende emoties, die niet echt helpend zijn. Voor mij was het dus heel interessant om te horen hoe zij hierover denken en wat je kunt doen om ondanks deze emoties toch in balans te blijven.
Tijdens deze lezingen viel het me op dat ik al veel voorkennis had, door de trajecten in o.a. Mindfulness en Compassievol leven. Eigenlijk kwam dit heel erg overeen.
Nu wil ik niet zeggen dat wanneer je Mindfulness of Compassievol Leven gaat beoefenen, dat je dan een Boeddhist bent of vice versa.
Deze Lama’s spraken eigenlijk helemaal niet over hun geloof, maar puur over hun ervaringen. Ze legden het niet uit als de waarheid, maar puur als een theorie om gewoon eens uit te proberen en te ervaren. Wat ik hoorde was niet echt nieuw, maar dingen die op dit moment spelen, beïnvloeden denk ik wel wát je hoort en eruit pikt. Dat was voor mij nu een heleboel!

Wat ik heel mooi vond, was dat gevoelens van boosheid bijvoorbeeld helemaal niet werden veroordeeld. Het is een emotie die iedereen wel eens voelt. De kunst is alleen om deze gevoelens op te merken. Boosheid is een verstorende emotie, herken dit, sta erbij stil, blijf bij jezelf en denk na hoe te reageren.
Deze verstorende emoties werden het gif genoemd en compassie, mededogen én geduld het tegengif.

Het is niet zo dat ik een kant en klare oplossing heb gekregen, helaas! Wat ik wel heb gekregen zijn wat handreikingen en voor mezelf een bevestiging dat ik op de goede weg ben en al veel geleerd heb. Ik laat me niet meer vergiftigen door al deze emoties, ik veroordeel ze niet en ze mogen er zijn. Door al deze verwarrende gevoelens te mogen hebben, voel ik me in een bepaald opzicht rustiger. Ik probeer me nu te richten op de technieken die ik vooral vanuit de Mindfulness geleerd heb, waardoor ik mijn emoties veel eerder opmerk. En wat ik ook voel, het mag er zijn. Vervolgens probeer ik zoveel mogelijk op mijn ademhaling te letten en te voelen wat er in me gebeurt. Hierdoor reageer ik veel minder impulsief als voorheen en laat ik me niet meer constant meeslepen in al deze negatieve gevoelens. Maar het vergt heel veel opmerkzaamheid en lukt ook écht niet altijd!!!

Wat ik ook nog heel mooi vond was dat de Lama uitlegde dat jijzelf niet aangetast wordt door deze verstorende emoties. Je geest is de bron, altijd zuiver. Je kunt het zien als de zon, altijd helder. Donkere wolken komen en gaan. Dit deed mij denken aan de bergmeditatie, die we tijdens de Mindfulness aangeboden kregen en waar ik altijd veel aan heb gehad.
Ook werd er verteld dat je meer hebt aan je vijanden dan aan de Boeddha zelf. Vijanden doen je pijn, maar leren je daardoor een heleboel. Zij kunnen je lessen leren in geduld, compassie en het werkelijk bij jezelf blijven.

Een mooie uitleg over boosheid vond ik ook dat je dit kon vergelijken met vuur aan een touw. Het touw brandt volledig op en er blijft alleen nog een hoopje as over. Boosheid is net als dit vuur. Het brandt en is totaal niet nuttig.
Nu was natuurlijk mijn vraag hoe je kunt omgaan met dit vuur in jezelf. Hoe kun je dit blussen en niet verder doen oplaaien zodat het niet overheerst?
Hierbij kreeg ik de uitleg dat je moet proberen om in situaties van boosheid, vooral bij jezelf te blijven. Kwaad worden en reageren vanuit woede is erg makkelijk. De kunst is om op dat moment dicht bij jezelf te blijven. Voel hoe je lichaam reageert, wat is werkelijk je pijn/angst? Let op je ademhaling en blijf in het moment.

Het is moeilijk om hierover te schrijven. Sowieso klinkt het allemaal wel heel makkelijk, maar dat is het totaal niet. Alles wat gezegd is klinkt zó makkelijk! Het toepassen is natuurlijk heel wat anders! Toch blijf ik oefenen. Alleen al het (h)erkennen van emoties leert mij veel en brengt meer balans in mijn leven. Verder probeer ik nu mijn aandacht te richten op geduld. Ik hoef niet alles dat ik leer meteen toe te kunnen passen. Ik accepteer dat dit met vallen en opstaat gepaard gaat.

Liefs Lysanne

“You will not be punished for your anger,

you will be punished by your anger.”

~Boeddha~