Mindful???

De afgelopen tijd ben ik in mijn hoofd weer heel erg druk. Ik ben vooral veel (in mijn hoofd) bezig geweest met mijn blog… Wat moet ik toch schrijven??? Ik wil heel graag een (goed) stuk in elkaar zetten, maar er is momenteel zoveel gaande, dat dit vrijwel onmogelijk lijkt. Door de vele afspraken en verplichtingen heb ik er gewoonweg de tijd en energie niet voor! Als ik hiernaar kijk, merk ik dat ik nog lang niet zo mindful ben als ik zou willen zijn!
De afgelopen tijd heb ik veel geleerd en ben ik goed op weg. Ook ben ik veel bezig geweest met Mindfulness. Toch leef ik momenteel weer veel op de automatische piloot. Er is zoveel gaande dat ik voel dat dit mijn gezondheid niet ten goede komt. Zoveel zaken waar ik nu mijn (kostbare) energie in moet stoppen.

Automatische piloot
Niet denken, voelen en ervaren, maar gewoon doorgaan. Zonder je bewust te zijn van wat je doet. Zoals ik al schreef, ben ik daar momenteel weer mee bezig. Is dit goed? In principe niet, maar ik kan het wel verklaren. Doordat ik zoveel afspraken heb, onderling overleg, etc. gaat mijn energie hier compleet aan op. Toch moet ik doorgaan…

Bewustwording
Ik heb geleerd hoe belangrijk het is om me bewust te zijn van mijn lichaam en gevoel. Zo voel ik wanneer ik over mijn grenzen ga en wanneer ik een pas op de plaats moet nemen.
Dat moment heb ik nu weer bereikt. De vermoeidheid neemt toe, mijn weerstand gaat achteruit en ik heb weer behoorlijk veel last van mijn spieren en gewrichten.
Grenzen stellen, is (voor mij) in principe noodzakelijk om een (lichamelijke) terugval te voorkomen. Ik herken deze grenzen steeds beter en weet dat ik mezelf hierin serieus moet nemen. Maar… hoe doe je dat?

Prioriteiten stellen
Ik was hier goed mee op weg. Ik bekeek dagelijks waar mijn prioriteiten lagen en maakte hierin keuzes. Tijdens dit leerproces heb ik ervaren dat hier niet alleen verplichtingen bij hoorden, maar ook een stuk ontspanning, sociale contacten, etc.
Steeds beter kon ik hier een balans in vinden. Nu merk ik echter dat ik er op dit moment weer veel moeite mee heb.
Mijn kinderen en afspraken behoren tot prioriteit nr. 1. Dit zijn de dingen die moeten doorgaan. Helaas is daarbij mijn energie nu weer ver op.
Maar… ik heb ook geleerd dat ik zelf op nr. 1 hoor te staan. Als ik niet goed voor mezelf zorg, kan ik ook niet goed voor mijn kinderen zorgen en mijn verplichtingen nakomen.

Dubio
Zo heb ik dan ook afgelopen week echt in dubio gezeten. Vooral omtrent het stukje ‘carnaval’. De enige tijd in het jaar dat ik uitga. Ik wist dat dit me veel energie zou kosten en veel van mijn lichaam zou vergen. Toch is het ook belangrijk om even mijn zinnen te verzetten en het plezier zou ook weer een ‘geestelijke’ opkikker zijn. Wanneer ik niet zou gaan, zou ik balen als een stekker. Wanneer ik wel zou gaan, wist ik dat dit ook zijn nadelen had.
Ik heb er daarom goed over nagedacht en er bewust voor gekozen om tóch te gaan.
Zaterdag was érg leuk en heeft me ontzettend goed gedaan. Zondag veel pijn en bijkomen… Maandag nog een avond feesten. Zoals ik al zei, heeft het me erg goed gedaan. We waren met fantastische mensen, hebben erg gelachen en ik heb echt even alles kunnen loslaten. Weer een leuke herinnering in mijn geheugen gegrifd.

Helpend?
Heb ik er goed aan gedaan? Was het helpend? Mijn antwoord hierop is ja en nee.
Ja… het heeft me geestelijk heel goed gedaan. Ook voor de kinderen was het fijn dat ik er weer eens bij was. Zou ik niet gegaan zijn, had ik erg gebaald. Dit zou me weer négatieve energie opleveren.
Nee… mijn lichaam heeft er weer flink onder geleden. Mijn weerstand is weg en ik heb dagen nodig om weer bij te komen. (En niet eens gedronken!)
Daarbij baal ik dat ik mijn blog niet heb kunnen schrijven en ik hiermee ook nog eens in mijn hoofd rondloop. Het blog voelt namelijk als een verplichting die ik vrijwillig ben aangegaan! En dus ook wil waarmaken.

Compassievol leven
Tijdens het traject Compassievol Leven, hebben we hier ook regelmatig gesprekken over gehad. Eén vraag die telkens terugkwam was: “Wat heb ik nodig?” Deze vraag heb ik me dan nu ook weer vaak gesteld. Dit blijft een lastige voor me. Wanneer ik antwoord hierop geef, komt er altijd een ‘maar’ achteraan!
Antwoord: Een avondje uit, afschakelen, plezier hebben, maar… mijn blog dan? En mijn gezondheid? Enzovoort, enzovoort…
Oké, ik heb de keus gemaakt om te gaan en kan er nu over gaan klagen! Dit heeft geen zin. Het zou ook geen zin hebben gehad om thuis te blijven. Als ik me ‘depri’ voel, lukt het me toch niet om een blog in elkaar te zetten. Dus… ik heb carnaval gevierd en heb weer dagen nodig om bij te komen… So be it!

Hoogste tijd om mezelf de vraag “Wat heb ik nu nodig?” opnieuw te stellen. Daarom heb ik vandaag een dagje voor mezelf ingepland. Even een dagje alleen thuis en mijn eigen ding doen. Schrijven voor mijn blog…
Dat doet me vast goed en als ik dat klaar heb, heb ik ook weer rust. Hoop ik dan!
Ik betrap me er namelijk op dat ik nog veel meer leuke dingen heb ingepland. Even lekker lezen, wat schilderen, mediteren… En zo maak ik ook daar weer een ‘verplichting’ van.
Dus spreek ik mezelf toe: “Je schrijft je blog en daarna zie je wel wat je nog kunt en wilt doen!”

Liefs Lysanne

“Mindfulness must be engaged. Once there is seeing, there must be acting.

Otherwise, what’s the use of seeing?”

~Thich Nhât Hanh~