Kracht!

Afgelopen week belde mijn zus me op dat ze iets moois voor me had. Iets heel speciaals. Nou, ik kon niet wachten natuurlijk en zat al van alles te bedenken. Ze had een dag eerder zitten snuffelen in een doos met oude foto’s van het café in ons dorp. Deze doos was gevuld met allemaal foto’s van vroeger uit de carnavalstijd. Je kent ze nog wel, er werden dan foto’s gemaakt door een fotograaf en na de carnaval werden die opgehangen in het café en dan kon je ze gaan uitzoeken en kopen. De foto’s die niet verkocht werden verdwenen in een doos. Deze doos was dus in de handen van mijn zus gekomen. Ze had diverse foto’s gevonden van onze familie en er zaten veel speciale dierbare foto’s bij. Eén daarvan was voor mij toch wel heel speciaal. Het was een foto van mijn moeder en mij, toen ik nog een meisje was van ongeveer 5-6 jaar, schat ik. Wat een leuke foto en voor mij van onschatbare waarde!! Ikzelf had deze foto nog nooit gezien en het deed erg veel met me. Mijn moeder is 6 jaar geleden gestorven, maar het lijkt soms nog als de dag van gisteren. We hebben het nog vaak over haar. Herinneringen komen bovendrijven en ik heb even heerlijk weg zitten dromen.

Ook vind ik het wel erg speciaal dat juist nu zulke foto’s gevonden worden. We maken op het moment erg moeilijke tijden mee binnen onze familie en misschien moest het dus wel zo zijn dat juist nu deze foto’s boven water komen. De manier van ons mam om toch te laten weten dat ze er is? Ik weet het niet, maar ik mag van mezelf wel geloven dat het zo is. Ik kan hier dan toch weer veel kracht uit halen, wat we op het moment allemaal kunnen gebruiken. Hopelijk zien mijn andere familieleden dit ook op deze manier en kunnen ze hier ook steun en kracht uit halen.

Wat steun betreft hebben we binnen onze familie gelukkig geen klagen. We zijn er altijd voor elkaar en in moeilijke tijden lijkt het wel of we alleen nog maar closer worden. Het is zo’n fijn gevoel om te weten dat je er nooit alleen voor staat. In deze moeilijke tijden word ik er ook steeds weer meer van bewust hoe goed ik het eigenlijk heb. Oké, ik heb veel pijn en heb beperkingen en dit wil ik ook zeker niet bagatelliseren, maar je wordt wel weer met beide benen op de grond gezet. Ik heb een heerlijk gezin, een fijne familie en vrienden. Misschien wel één van de belangrijkste dingen in iemands leven.
Hier kan ik kracht uit halen om verder te gaan. Hoe moeilijk het soms ook is.

Er zijn zoveel manieren om ergens kracht uit te halen. Ik heb het al vaker benoemd, maar mediteren helpt mij ook hier weer enorm. Op het moment zijn dit vooral compassiemeditaties, waarin ik mijn familie probeer kracht te geven. Maar ook visualisatie-meditaties doen veel voor me. Even helemaal naar jezelf gaan en je mee laten voeren naar een mooie waterval of een zonovergoten bos. Je “ziet” de schoonheid ervan en het geeft je energie!

Deze blog wil ik graag afsluiten met te zeggen dat ik het deze week erg moeilijk vond om te schrijven.
Er zijn veel emoties die komen en gaan. Mijn hoofd is één en al wirwar en er zit angst die af en toe naar boven komt. Ik wou ook niet te persoonlijk worden, maar dit is wel wat er speelt op het moment. Ik probeer alles wat ik geleerd in de Mindfulness toe te passen en ik voel me er beter door.

Mijn waardering spreek ik uit naar mijn broer en zijn gezin. Hoe sterk en krachtig zij zich hierdoor heen slaan, ook daar haal ik kracht uit en heb ik alleen maar bewondering voor!

Lieve groet,
Monique