Blote voetenpad

Laatst ben ik met m’n mannen naar het blote voetenpad geweest. Na een emotioneel zware tijd was dit precies wat ik nodig had.
We waren er nog nooit geweest, dus ik had geen idee wat ik ervan kon verwachten.

Op een bord stond: “Het blote voeten en zintuigenpark. Laat de natuur je zintuigen prikkelen.” Ik wist meteen dat dit een mooie Mindfulness oefening kon zijn en ik hier mijn blog aan wilde wijden.

Eenmaal in het park, werd me al snel duidelijk dat ik degene was die (op meerdere gebieden) de meeste uitdagingen zou krijgen. Gewend om op blote ‘pootjes’ te lopen, liepen de jongens vrolijk kletsend de verschillende paden op. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was!
Ik daarentegen loop bijna nooit op blote voeten en liep er dus onwennig achteraan. Al meteen gingen er allerlei gedachten door me heen: “Waar ben ik aan begonnen en dit gaat ongeveer anderhalf uur duren, pfff! Had ik voor de zekerheid toch maar m’n schoenen meegenomen, enz, enz…”
Mindful lopen blijf ik erg lastig vinden. Ik heb het gevoel dat alles om me heen stil moet zijn, zodat ik me kan concentreren. Meestal beland ik hoe dan ook snel weer in gedachten en ervaar ik ‘niks’.
Ik merkte dat ik moeite had met het gepraat van de mensen achter me. Ik voelde irritatie in me opkomen. “Hoe kan ik zo mindful lopen?”

Al gauw merkte ik op waar ik mee bezig was. Het ‘doel’ was om er lekker een dagje met de jongens uit te zijn, ontspannen en lol te hebben. Op het moment dat ik het idee kreeg om hier mijn blog over te gaan schrijven werd het een streven. Hierdoor zou ik dus het doel van plezier en ontspanning volledig voorbij schieten!
Gelukkig merkte ik het al snel op, waarbij ik enerzijds moest lachen om mijn geforceerdheid en ik anderzijds lichtelijk gefrustreerd was met het besef dat ik na die jaren Mindfulness toch nog zo hard mijn best wilde doen! Heb ik dan niks geleerd???

De manier waarop ik bezig was is het tegenovergestelde van aanvaarding. Het gaat er bij Mindfulness om dat je toelaat en accepteert wat er is. In het cursusboek staat het volgende: Het accepteren van een ervaring houdt simpelweg in dat we ruimte maken voor wat er gaande is in plaats van dat we proberen er iets anders van te maken. Door het te ervaren brengen we onszelf terug naar wat er is… Het mag er zijn, wat het ook is.
Dus even resetten… Ik zou deze ’tocht’ gaan lopen met alle gevoelens, gedachten en oordelen die ik heb, maar probeer mijn verwachtingen achter me te laten. Gewoon doen en bewust ervaren. Op het moment dat ik er op die manier tegenaan keek en ik m’n blog losliet, voelde ik me meteen meer ontspannen.

Doordat we over verschillende paden moesten lopen werd ik automatisch bewust. Sommige paden deden me pijn en moest ik stap voor stap lopen. Andere waren fijn zacht, aangenaam warm of lekker fris.
Eigenlijk was het voor mij al een hele ervaring om gewoon op blote voeten te lopen, aangezien ik dat maar zelden doe. Mijn benen en voeten zijn mijn zwakke plek en zonder de steun van mijn schoenen krijg ik dan ook nog sneller last van mijn benen. Sommige paden heb ik daarom dan ook niet gelopen. Zo ben ik niet over de dennenappels gelopen en niet door het pad met (steenkoud) water.

Op een gegeven moment kwamen we bij een grote vijver waar we via paaltjes over het water konden. Ik, als goede moeder, heb me daar maar opgeofferd om met de spullen er omheen te lopen, hihi.
Toch was dit een mooi moment. Doordat ik er omheen liep, hoefde ik me niet op mezelf te focussen en kon ik even lekker genieten van het plezier van de kinderen. Heerlijk!
Een stuk verder wilde ik natuurlijk geen spelbreker zijn en ben ik met de jongens door een grote (en diepe!) modderpoel gelopen. Ik denk dat we hier allemaal het meeste plezier aan beleefd hebben. Even lekker kind zijn en lekker vies worden. Dit riep leuke herinneringen op van vroeger toen ik met mijn broertje een modderbad heb gemaakt. Het verschil was alleen dat ik toen een badpak aan had en geen rok die me in de weg zat, haha.
De jongens vonden het helemaal geweldig. Dat was ook aan hun kleren te zien! Hun rode broeken waren bijna helemaal zwart! De modder zat zelfs tot achter hun oren!

Nadat we ons zo goed als dat ging gewassen hadden, zijn we moe weer richting huis gegaan. We hebben een heerlijke dag gehad en veel plezier beleefd. En voor mij was het een mooie Mindfulness uitdaging!

Liefs Lysanne

“The mind can go in a thousand directions, but on this beautiful path, I walk in peace. With each step, the wind blows. With each step, a flower blooms.”
~Thích Nhât Hanh~