Vakantie!

Het is alweer half juli en de vakantie begint eraan te komen. Sterker nog, voor ons begint de vakantie straks als mijn man van zijn werk komt! Heerlijk, lekker met zijn drietjes, gewoon thuis, helemaal nergens aan hoeven denken. Doen waar we op dat moment zin in hebben. Even geen afspraken, geen sporttijden in de gaten houden enz enz. Kortom…….Just go with the flow……….

Ik ben er steeds meer van bewust dat ik in mijn dagelijks leven ook vaker zo leef, vanuit die “flow”. Ik leef steeds meer vanuit mijn hart. Eerst wist ik (en dat klinkt misschien gek wat ik zeg) helemaal niet wat dat precies betekende; “vanuit je hart leven”. Ik was opgegroeid met normen en waarden en daar hield ik me altijd krampachtig aan vast. Doen waar je zin in had, dat kende ik niet.
Nu begrijp ik ook waarom ik als puber best wel lastig kon zijn. Als ik toen toch had geweten wat ik nu allemaal wist……hahhahahahaha. Nee , dat zou ook niet goed zijn. Ik ben er van overtuigd dat wat je allemaal meemaakt in je leven, je ook maakt wie je bent. Dus ook dat stuk heb ik nodig gehad om te staan waar ik nu sta.

Zo ga ik ook steeds relaxter op vakantie. Gelukkig heb ik een man die daar ook erg relaxed in is. Als ik terugdenk aan de eerste keer dat wij op vakantie gingen moet ik lachen. We waren wat dat betreft echt helemaal het tegenovergestelde. Toen hij voorstelde om naar Oostenrijk op vakantie te gaan, kon ik me daar echt niet in vinden. Ik vond het oubollig en zei dat ik dat echt geen goed plan vond. Na lang praten wou ik het wel proberen en we zijn op pad gegaan. Toen we Oostenrijk binnen kwamen was ik na 1 minuut verkocht. Wat een heerlijk, mooi gezellig land! Ik voelde me er direct thuis en daar is ook mijn liefde voor de bergen begonnen. Wat was het heerlijk om de bergen in te aan, daar heerlijke wandelingen te maken en dan ergens in een berghut genieten van een natje een droogje. Dit was in de beginjaren van mijn chronische pijn en ik kon toen nog veel meer. Jaren zijn we hier samen naartoe geweest. Toen onze zoon geboren was, zijn we drie jaar niet geweest, maar toen hij 4 jaar oud was hebben we voor hem ook kleine wandelschoenen gekocht en we pakten de draad weer op. Oh, wat was dat genieten, die kleine man met zijn stevige schoentjes, paterend door de bergen. Hij (en wij) vonden het geweldig!

Echter een jaar of 5 geleden ging het steeds slechter met mijn pijn. Ik kon steeds minder en het wandelen in de bergen was voor mij steeds minder haalbaar. Ik kreeg er steeds meer moeite mee. We hebben toen besloten om eens een “zon-zee-strand” vakantie te boeken. Ik had er erg veel moeite mee in het begin, want dat was niets voor mij, zei ik altijd. Toch is het uiteindelijk goed bevallen en we hebben dit drie jaar gedaan. Erg leuk en heerlijk ontspannend.
Toch bleven we over Oostenrijk aan het praten. De bergen, de meren, de mensen, de rust. Wat miste ik dat. Vooral het wandelen. Mijn man stelde wel eens voor om dan toch naar Oostenrijk te gaan, maar ik hield iedere keer de boot af. Ik kon daar toch niks gaan doen?!

Ik ben eens bij mezelf gaan kijken waarom ik dan toch niet meer naar Oostenrijk wou. Is het alleen omdat ik dan niet meer kan wandelen? Ik weet niet hoe ik het uit moet leggen maar ik denk dat ik al die tijd bang ben geweest. Bang , dat als ik de bergen zag, ze rook, ze beleefden, dat ik geconfronteerd zou worden met mijn pijn. (Wat gek is want ik weet dat ie er is;) Geconfronteerd zou worden dat ik dit ook al niet meer kon. Ik heb hier lang bij stilgestaan voor mezelf. Wat kan ik hieraan doen? Het antwoord ligt bij mezelf!

Ik heb nu geleerd om met een andere blik te kijken. Op een andere manier dit te benaderen en om een lang verhaal kort te maken, we gaan in de vakantie een weekje naar Oostenrijk! We gaan lekker de bergen in en gaan genieten! Genieten van de natuur, van de berglucht en van elkaar!
Ik neem mijn wandelstokken mee en we zien wel hoe het loopt. Als het gaat wandel ik een stukje, gaat het niet, dan ga ik op een andere manier genieten. Want genieten, dat doe ik, op wat voor een manier dan ook!

Zolang je leeft en kunt ademen
is er meer goed met je,dan er mis is.
                                                     Jon Kabat -Zinn

Lieve groet,
Monique