Gedicht over acceptatie
1 augustus 2014
In the flow…..
10 augustus 2014
Toch al zo’n verschillende maanden geef ik aan dat ik in een moeilijke periode zit. Een periode waarvan ik nog steeds niet het einde in zicht heb. Dit brengt heel veel stress en emoties met zich mee.
Hoewel ik me door middel van Mindfulness staande weet te houden, kan ik niet zeggen dat het goed met me gaat. De stress is echt ten top en dat merk ik aan alles. Ik weet niet hoe ik het moet omschrijven, maar het lijkt wel dat als ik in een stressvolle periode zit, ik opeens een soort magneet wordt waardoor ik bijna álles als stress ervaar.
De afgelopen weken heb ik totaal geen rust kunnen ervaren. Mediteren leek alleen nog maar meer onrust op te roepen en zelfs het schrijven van mijn blog bezorgde me veel stress. Het lukte gewoon echt niet om te schrijven. Uiteraard gooiden mijn gedachten, innerlijke pestkop, ego, of hoe je het ook maar mag noemen er een flinke schep bovenop.
Gelukkig kan ik dat stuk steeds beter opmerken, waardoor ik telkens probeer om vriendelijk naar mezelf te blijven. Ik gunde mezelf de ruimte en heb daardoor m’n blogs op een andere manier invulling gegeven. Niet geheel tevreden, maar voor mij beter dan niks te plaatsen.
Niet alleen het niet ‘kunnen’ schrijven van mijn blog, maar ook andere signalen geven aan dat er nu toch écht iets moet gaan veranderen. Door de situatie, stress en alle andere zaken die daarbij komen kijken, pleeg ik weer roofbouw op mijn lichaam. Dit houd ik niet lang meer vol.
Ja, ik heb te maken met een grote tegenslag in mijn leven. Ik heb te maken met verlies, verdriet en heel veel andere onprettige emoties. Dit is een situatie die ik niet in de hand heb en waar ik voor mijn gevoel té weinig invloed op kan uitoefenen.
Echter, op één ding heb ik wél invloed en dat is op mezelf. Juist datgene dat ik toch telkens weer zo makkelijk aan de kant schuif.
Ik moet door deze situatie heen, ik heb mijn lering hieruit te trekken. Maar hoe kan ik dat doen als ik mezelf hierin weer compleet vergeet en verwaarloos?
Deze situatie vraagt om verandering. Niet zozeer de verandering waar ik me al die maanden op richt, maar verandering in mezelf. Dus, hoe druk ik het ook heb, het is noodzakelijk dat ik eerst goed voor mezelf zorg. Wat heb ik eraan als ik er zelf aan onderdoor ga? Wat heeft íemand daaraan?
Ik neem me daarom voor om me dagelijks een uur terug te trekken van alles en iedereen. Even tijd voor mezelf. Wat lezen, schrijven en/of mediteren. Ook mijn doel hierin pas ik aan. Ik ga niet meer streven naar ontspanning of rust. Ik ga me alleen terugtrekken mét mijn onrust, emoties en gevoelens. Van daaruit hoop ik weer ruimte te krijgen in mezelf en uiteindelijk toch weer mijn rust te kunnen vinden.
Liefs, Lysanne
“Pijn is onvermijdelijk, lijden is een keuze.”
~M. Kathleen Casey~
4 Comments
Beste Lysanne,
Ik heb je blog van 7 augustus gelezen en wil reageren. Ik ken je niet en dat maakt het voor mij makkelijk om van (mijn) afstand te kijken. Je schrijft dat je verandering wil….mogelijk is er al meer veranderd dan je denkt. Ik lees een Lysanne die (van onbewust-onbekwaam => naar) bewust-onbekwaam is (of nog beter zichzelf zo ervaart) Je voelt emoties en vervelende ervaringen. Mag ik je daarmee complimenteren (en dit is absoluut opbouwend bedoelt) Je legt de vinger op de zere plek en bent nu op zoek naar oplossingen. In je blog som je enkele hulpmiddelen in die zoektocht op (mindfulness, mediteren, je terug trekken) Ik wens je toe dat je met behulp van die instrumenten de weg naar een meer prettige omgeving vindt. Zoals gezegd je voelt en ervaart en kunt dit benoemen, dat is een belangrijke stap om te groeien naar een bewust-bekwame Lysanne!
JE BENT OP WEG!
Vele groeten, Jean-Paul
Beste Jean-Paul,
Allereerst wil ik je hartelijk bedanken voor je mooie reactie op mijn blog. Dit heeft me goed gedaan.
Daarnaast vond ik het erg leuk én toevallig dat je schreef over (on)bewust-(on)bekwaam. Laatst las ik namelijk een interessant stukje hierover en dit heeft me nogal beziggehouden. “Hoe zit dat bij mij? Op welk ‘pad’ bevind ik me momenteel?” Jij hebt me geïnspireerd om dit nu toch eens te gaan uitdiepen en wie weet, misschien binnenkort een nieuw blog over te schrijven.
Lieve groet, Lysanne
Beste Lysanne,
Ik heb je blog van 7 augustus gelezen en wil reageren. Ik ken je niet en dat maakt het voor mij makkelijk om van (mijn) afstand te kijken. Je schrijft dat je verandering wil….mogelijk is er al meer veranderd dan je denkt. Ik lees een Lysanne die (van onbewust-onbekwaam => naar) bewust-onbekwaam is (of nog beter zichzelf zo ervaart) Je voelt emoties en vervelende ervaringen. Mag ik je daarmee complimenteren (en dit is absoluut opbouwend bedoelt) Je legt de vinger op de zere plek en bent nu op zoek naar oplossingen. In je blog som je enkele hulpmiddelen in die zoektocht op (mindfulness, mediteren, je terug trekken) Ik wens je toe dat je met behulp van die instrumenten de weg naar een meer prettige omgeving vindt. Zoals gezegd je voelt en ervaart en kunt dit benoemen, dat is een belangrijke stap om te groeien naar een bewust-bekwame Lysanne!
JE BENT OP WEG!
Vele groeten, Jean-Paul
Beste Jean-Paul,
Allereerst wil ik je hartelijk bedanken voor je mooie reactie op mijn blog. Dit heeft me goed gedaan.
Daarnaast vond ik het erg leuk én toevallig dat je schreef over (on)bewust-(on)bekwaam. Laatst las ik namelijk een interessant stukje hierover en dit heeft me nogal beziggehouden. “Hoe zit dat bij mij? Op welk ‘pad’ bevind ik me momenteel?” Jij hebt me geïnspireerd om dit nu toch eens te gaan uitdiepen en wie weet, misschien binnenkort een nieuw blog over te schrijven.
Lieve groet, Lysanne