Begin oktober ben ik gestart met de “D’ruitdaging”, een jaarlijks terugkomende opruimactie in de maand oktober van Yourganize, waar ik nu het derde jaar met veel plezier aan mee doe.
Dit jaar kwam deze actie voor mij op een mooi tijdstip. Zoals ik al vaker gezegd heb, betekent rommel in mijn hoofd ook rommel in mijn huis en vice versa.
Het leek me een goede manier om beiden aan te pakken en mijn doel was dan ook om dit keer een combinatie te maken van Mindfulness en opruimen.

Mindful opruimen… het klinkt makkelijk, maar is het dat ook? Ik weet het niet. De afgelopen dagen zijn er heel wat vragen door me heen gegaan.
Elke dag één taak aanpakken en overtollige spullen wegdoen. Ik blijf het lastig vinden om los te laten.

Tijdens het opruimen kwam ik dan ook heel wat patronen tegen: “Zonde om weg te doen.” “Misschien kan ik het nog een keer gebruiken.” “Dit kreeg ik cadeau, dus kan ik niet maken om weg te doen”, enzovoorts.
Bij “D’ruitdaging” ga je bijhouden hoeveel spullen je ‘d’r uit’ doet.
Door het turven van de spullen die ik wegdoe, merk ik dat ik heel bewust bezig ben met loslaten. Mijn doel was om deze maand vijftig dingen weg te gooien. Momenteel zit ik al op bijna vijfhonderd stuks. Me er bewust van worden hoeveel ik toch al los heb kunnen laten is zeer motiverend en houdt me bij de les.

Eigenlijk is het heel gek. Wanneer we gaan vissen, hebben we amper spullen bij ons. Op die momenten voel ik me heerlijk en mis ik mijn spullen niet.
Als ik aan het opruimen ben en mijn kasten overzichtelijk en geordend zijn, geeft dit ook een heerlijk gevoel van rust en ruimte. Letterlijk en figuurlijk.  Waarom val ik dan toch telkens weer in de verleiding om zoveel te bewaren???

Na een paar dagen op deze manier met opruimen aan de slag te zijn gegaan, vroeg ik me af of ik deze ‘actie’ niet ook kon overbrengen naar de ballast in mijn hoofd. Uiteraard kun je niet zomaar je hoofd openen en de chaos er één voor één uitpakken en weggooien. Was het maar waar!
Als dit wel zou kunnen, zou het er dan opgeruimder uitzien? Ik denk het eerlijk gezegd niet, want meer nog dan échte voorwerpen, blijft het lastig om dingen los te laten.

Ik merk dat dit wel een wens van me is om alle ballast en chaos los te laten. Vraag is alleen HOE dat moet??? Daarbij kwamen er sowieso een heel deel vragen in me op tijdens het mindful opruimen. De ene keer was ik heel bewust bezig met opruimen, de andere keer was ik zo moe dat ik op de automatische piloot handelde en weer een andere keer voelde ik me in een soort meditatieve staat. Wanneer ben ik mindful aan het opruimen?
Doordat ik me steeds meer bewust werd van deze verschillende manieren kon ik ook makkelijker zien of het helpend was of dat ik juist over mijn grenzen heenging en het bezig zijn gebruikte als een vermijdingsstrategie.

En zo kwam ik op het idee om mijn huis te zien als mijn hoofd. Zóveel rommel waar ik het liefst van af wil. Maar… Rome is ook niet op één dag gebouwd! Het heeft tijd nodig.
Door elke dag één kamer, of zelfs één doosje uit te ruimen en delen hiervan los te laten, kom je er uiteindelijk ook wel.
Elke dag probeer ik daarom nu om iets fysieks weg te doen en daar maak ik een koppeling van naar het mentale. Fysiek iets weggooien is toch mentaal iets loslaten. Een soort prullenbak-meditatie. Rommel uit je huis, rommel uit je hoofd.

Een vriendin zei ooit het volgende tegen mij: “Kan ik er wat mee? Nee? WEG ERMEE!” Dat klinkt natuurlijk makkelijker dan het is, maar het helpt wel. Op momenten dat ik me ergens druk over maak, waar ik op dat moment niets aan kan veranderen, probeer ik dit zinnetje te zeggen. Kan ik er niks mee, dan gooi ik dat in gedachten op dezelfde manier in de prullenbak als de andere spullen. Of nou ja, in de prullenbak…? Ik parkeer het eerder ergens in een kast…

Ik zal nooit een leeg, minimalistisch huis hebben en mijn hoofd zal ook nooit leeg worden. Dat is niks voor mij en zou irreëel zijn om na te streven. Toch zou wat meer rust en ruimte wel zeer welkom zijn. ‘Structuur in de chaos’ lijkt me een mooi streven!

Liefs, Lysanne

“If a cluttered desk is a sign of a cluttered mind, of what, then, is an empty desk a sign?”
~Albert Einstein~