Non-irritability
18 oktober 2014
Adaptibility
25 oktober 2014

Druk, druk, druk… dat is hoe ik me op dit moment voel. Niet alleen voel ik me zo, het uit zich ook in mijn leven. Zoveel te doen, zoveel te willen.
Diegene die mij nu wel zo’n beetje kennen hoef ik dan ook niet uit te leggen dat ik me bij ál die dingen dan ook nog eens voor meer dan honderd procent wil geven.
Pff, ik word al moe bij de gedachten hieraan! Je altijd voor meer dan honderd procent willen geven, dat is toch niet eens haalbaar!? Maar toch is dat hoe ik nog steeds denk en waar ik naar blijf streven.
Ik word me steeds meer bewust van dit patroon en vooral van de onderliggende gedachten hierbij. Het draait allemaal om keuzes maken en prioriteiten stellen en misschien nog wel het meest om (eerlijk) te luisteren naar mijn lichaam.
Ik heb er lang over na moeten denken en ik heb het gevoel dat ik een heel moeilijke keus moet maken. Er zijn op dit moment een aantal zaken waar ik mijn aandacht op moet en wil richten. Daardoor heb ik na lang wikken en wegen de keus gemaakt om mijn blog voorlopig op een laag pitje te zetten. Ik zal zeker blijven schrijven, maar ik ga niet meer zo hard streven om elke week een blog te plaatsen. Momenteel ben ik met zoveel dingen bezig en merk ik dat ik veel in mijn hoofd zit. Dit maakt het schrijven erg lastig.
Zoals ik al zei, een moeilijke keus voor me, maar ik hoop dat ik hiermee weer een beetje rust en ruimte krijg om terug bij mijn gevoel te komen.

Op internet vond ik een leuk verhaaltje dat ik graag met jullie wil delen.

De kikker en de duizendpoot
Een duizendpoot loopt met duizend poten. Op een dag komt hij een kikker tegen. De kikker, die filosoof was, observeerde hem een tijdje en maakte zich zorgen. Het was al moeilijk om op vier poten te lopen, maar deze duizendpoot liep zelfs met duizend poten. Dat was een wonder! Hoe besliste de duizendpoot welke poot hij eerst moest verzetten en welke dan en welke daarna?

Dus de kikker hield de duizendpoot staande en stelde de vraag: “Je stelt me voor een raadsel. Er doet zich een probleem voor dat ik niet kan oplossen. Hoe loop je? Hoe speel je dat klaar? Het lijkt een onmogelijkheid”.
De duizendpoot antwoordde wat verbaasd: “Euh, ik loop mijn hele leven al, maar ik heb er eigenlijk nog nooit over nagedacht. Nu je het zo vraagt, zal ik er eens over nadenken en het je dan vertellen.”
Voor het eerst kwamen er gedachten op in het bewustzijn van de duizendpoot. En ja, de kikker had gelijk – welke poot moest hij het eerst verzetten? De duizendpoot stond daar een paar minuten, hij kon geen poot verzetten. Hij wankelde en viel om.
En hij zei tegen de kikker: “Stel die vraag alsjeblieft nooit meer. Ik loop mijn hele leven al en had er nooit problemen mee, maar nu heb je mijn doodvonnis getekend! Ik kan geen poot meer verzetten en hoe moet dat dan met wel duizend poten?”
(Bron: onbekend)

Ik vond het wel een toepasselijke tekst. Schrijven gaat me normaal best goed af, maar de afgelopen weken heb ik er erg veel moeite mee. Waarom? Omdat mijn denken zich hierin mengt. Hoewel denken absoluut heel nuttig kan zijn, werkt het mij op dit moment tegen.

Liefs, Lysanne

(Bron foto: http://machprinciple.com/frog-said-to-describe-its-home-through-song/)

1 Comment

  1. Monique schreef:

    Lieve Lysanne,

    Een hele moeilijke, maar dappere sterke beslissing! Ik weet hoe hard je iedere keer weer vecht en dat je keuzes “moet” maken. Neem de tijd die je voor jezelf nodig hebt en de blog schrijven past daar vanzelf wel weer een keer in.

    Ik wens je dan ook veel rust en inzicht!
    X x Monique

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *