Klik en delete?

Zo naar buiten kijkend is de lente dan toch echt begonnen. Mensen lopen al zonder jas en de terrassen in het dorp zitten vol. Lammetjes drentelen door de weiden en vogeltjes fluiten volop en al wandelend langs velden en wegen overdenk ik de afgelopen week.

Als penningmeester van onze buurtvereniging is het aan mij om de contributies te innen. Dit gaat uiteraard allemaal digitaal. Het ledenbestand wordt bijgewerkt en de machtigingen voor het innen van de contributie worden ingevoerd. Dagelijkse dingen, niets speciaals, maar toch was daar, zomaar ineens, het besef!! Het besef van “leven”. Wat stelt het voor, hoe snel gaat het voorbij?! Wat maak je ervan, hoe deel jij je leven in? Leef je zoals het van je verwacht wordt of leef je echt je eigen leven?

Het afgelopen jaar zijn er maar liefst ZES buurtgenoten overleden. Heel veel en heel triest, waarover ik niet verder zal uitweiden. Bij het nakijken van het ledenbestand kwam ik de namen tegen van de overleden buurtgenoten. Uiteraard moest ik de overledenen uit het ledenbestand verwijderen. Heel simpele handeling, gewoon klik en delete.

“Weet u zeker dat u dit wilt verwijderen?” Klik op “ja”.

Ik kon het niet. Ik kreeg het niet voor elkaar om op de knop “ja” te klikken. Is het dan zo snel voorbij? Is dit wat het leven voorstelt? Gewoon klik en delete?

Nee, ik kreeg het niet over mijn hart om deze buurtgenoten te verwijderen. Ik heb een nieuw bestand aangemaakt en daar de overleden buurtgenoten ingezet. Nu zijn ze mooi bij elkaar…………

Eens te meer besefte ik dat het leven zo voorbij kan zijn. Eens te meer besefte ik dat ik van iedere dag het beste wil maken. In het nu wil leven. Genieten van de alledaagse dingen.

Lieve groet,
Monique