Bij jezelf blijven……..

Bij jezelf blijven…….
Zo’n gemakkelijk zinnetje, maar met zoveel inhoud. Hoe moeilijk is het soms niet om bij jezelf te blijven. Je bent bang. Bang wat mensen ervan zeggen, bang wat mensen ervan vinden. Bang voor……..ja voor wat eigenlijk?

Als je op vakantie gaat met je drie zussen, hoef je niet bang te zijn. Zij kennen je tenslotte toch door en door. Toch heb ik wel eens moeite gehad om bij mezelf te blijven. Dat lag niet aan hun, maar aan mij!!

De eerste dag was het meteen raak. We waren ’s avonds pas laat aangekomen, dus vroeg gaan slapen. Met het ontbijt de volgende morgen merkte ik meteen dat mijn lichaam niet mee wou die dag. Ik pakte mezelf toch op en ging mee ontbijten, terwijl ik eigenlijk liever in bed was blijven liggen. Maar hoezo durf ik dat dan niet te zeggen? Tegen mijn eigen zussen, notabene!! Nee, ik wou bewijzen dat ik het toch nog wel allemaal kon. Een lange reis en dan de volgende dag volledig erbij zijn. Dat lukte me toch wel? Nee, niet dus!!

Mijn hele lichaam schreeuwde om rust en ik luisterde maar niet, maar rond lunchtijd moest ik wel luisteren. Het gaf duidelijk aan dat het niet meer ging. Met pijn en moeite heb ik mijn zussen gezegd dat ik even een uurtje boven ging liggen. Eigenlijk niet te geloven wat ik op dat moment allemaal dacht: Ik vond mezelf een slappeling en vond het ronduit belachelijk dat ik niet meer meekon met de rest. Ik baalde zo van mezelf!

Op mijn kamer ben ik gaan mediteren* en in dat uurtje is me heel veel duidelijk geworden. Ik merkte dat mijn lichaam het heel fijn vond om even rust te pakken en ik merkte dat ik het toch wel heel prettig vond om even alleen te zijn met mijn pijn. Of moet ik zeggen: Prettig om even “te zijn” met mijn pijn? Ja, dat geeft beter weer, hoe ik het op dat moment voelde.

Even “te zijn” met je pijn…………..
Het klinkt misschien raar, maar wat kan een mens dat goed doen!! Je pijn op dat moment even letterlijk een plaats geven. Even bewust worden van het moment. Wat heb je nodig? Wat kan je nu helpen? Als je daar voor jezelf uit kan komen, dan kun je op dat moment vrede krijgen met de situatie.
Vanaf die dag heb ik me  iedere dag rond lunchtijd teruggetrokken om even “te zijn”. Heerlijk!!!

In de rest van de week zijn alle aspecten van een “zussenvakantie” aan bod gekomen. Lachen, gieren, brullen, huilen, goede gesprekken, nog meer lachen en ga zo maar door. Je komt weer meer tot elkaar in zo’n week en je beseft wat het toch een luxe is om zussen te hebben die je ook je vriendin mag noemen.

Met vier vrouwen op vakantie is toch heel anders dan met je gezinnetje. Even niet te hoeven zorgen, ja alleen voor jezelf. En ook daar ben ik bewust van geworden, dat dat niet altijd meeviel, dat zorgen voor jezelf. Je bent zo gewend voor andere te zorgen dat je weleens vergeet hoe je voor jezelf moet zorgen. Gelukkig heb ik daar een week de tijd voor gehad om dat te mogen onderzoeken.

Al met al een heerlijke vakantie, waar ik erg veel geleerd heb en waar ik nog lang de vruchten van mag plukken. Ik zou zeggen: Op naar de volgende zussenvakantie!!

De ware leraar en de ware lessen gaan verscholen
achter alles wat je in het leven ervaart.
(Georgia Carr)

Lieve groet,
Monique