Storm in mijn hoofd…
9 april 2014
Experiëntiële vermijding
15 april 2014
Er gebeuren vaak dingen in je leven waar je totaal geen invloed op hebt. Ze komen op je pad en je moet er mee om zien te gaan. Ik ben gelukkig wel iemand die dat ook op die manier ziet. Er komt iets op je pad en daar doe je het mee. Hoe je daarmee omgaat, is je eigen keuze. Soms is het gemakkelijk te aanvaarden, de andere keer moeilijk. De laatste twee weken is er vaak verdriet geweest in mijn omgeving. Eén van mijn dierbare neefjes is zijn vader verloren op jonge leeftijd, een tante van mij is gestorven en ik heb twee dagen geleden gehoord dat mijn lieve hond een kwaadaardige tumor aan zijn poot heeft. Geen leuke berichten. Ik ervaar het wel als verschillende soorten verdriet. Bij het ene bericht sta je dichtbij en toch veraf, maar leef je erg mee met diegene die veel verdriet hebben. Bij het andere bericht komt het heel dichtbij en ervaar je het verdriet geheel anders.
Mijn tante van 84 was dementerend en op een of andere manier kan ik troost vinden uit het feit dat ze nu haar rust heeft gevonden. Ik leef vooral erg mee met haar kinderen en kleinkinderen die haar nu moeten missen. Mijn neefje zijn vader is in korte tijd ziek geworden en gestorven op 55 jarige leeftijd. Hij is 16 en moet verder zonder papa. Dat doet me pijn. Gelukkig heb ik in deze verdrietige dagen dicht bij hem mogen zijn en kon ik er voor hem zijn, wanneer dat nodig was. Dit zal in de toekomst natuurlijk ook altijd blijven, maar dat maakt het verlies van zijn vader niet minder erg. Gelukkig heeft hij nog een lieve moeder, die samen met haar vriend altijd bij hem is en hem zal steunen. Ik leef zo met hem mee, dat het mezelf pijn doet. Ken je dat gevoel? Je zou hem zo graag uit dat verdriet willen trekken, maar hij moet dit toch zelf doen. Het enige wat je voor hem kan doen, is er zijn!
Dan het nieuws over onze lieve hond Xavi. Hij heeft een dikke bult op zijn poot en na onderzoek blijkt dit dus een kwaadaardige tumor te zijn. Verschrikkelijk! Ze kunnen hem niet opereren, want het zit op een heel ongunstige plaats. Ja, ze kunnen zijn poot amputeren, maar dat vind ik geen optie. Xavi is bijna 11 jaar en ik ga hem niet meer leed aandoen dan nodig is. Hopelijk groeit de tumor niet te snel en mogen we toch nog een paar maanden van hem blijven genieten. Ik zal er alles aan doen, dat hij geen pijn krijgt en mocht het zover zijn, dan zal ik hem moeten loslaten. Ook dat is houden van!
Al dat verdriet heeft ook zijn uitwerking op mijn lichamelijke gesteldheid. Ik heb erg veel pijn en ben erg moe. Dat laatste zal vooral wel komen omdat ik weer compleet aan de morfinepleisters en aan de morfinepillen zit. Helaas zal dat in de loop der tijd alleen maar meer worden, maar daar wil ik nog even niet aan denken. Ik probeer met de dag te kijken. Het is soms wel moeilijk allemaal. Dat zeg ik heel eerlijk. Ik kan heel positief zijn maar daardoor vergeet ik mezelf wel eens. Toch heel even bij jezelf stil staan is heel belangrijk , zeker in zo’n periode als de afgelopen tijd. Je wilt er gewoon zijn voor de mensen die verdriet hebben en je cijfert jezelf even helemaal weg. Dat ik dit daarna dan drie keer zo hard in mijn lichaam voel, daar denk ik niet aan. Dat zie ik dan wel weer, denk ik dan. Dat dit niet altijd zo werkt is nu wel weer bewezen. Nee, ook in zulke moeilijke periodes moet ik gaan leren om aan mezelf te denken. Even dat moment van rust, tijd voor een meditatie pakken en proberen het leed even op een andere plek te stallen. Je ziet de dingen dan weer veel helderder en je kunt weer meer aan.
Het bewijst bij ook maar weer eens, dat als het allemaal wel lekker loopt in je leven ,Mindfulness gemakkelijker toe te passen is als in een moeilijke periode. En juist dan heb je het zo hard nodig!!! Als ik moeilijke periodes met mijn pijn heb dan kan ik Mindfulness en de compassietraining steeds beter toepassen, maar als het gaat om moeilijke periodes zoals afgelopen weken, dan moet ik daar nog echt mijn draai in vinden. Wat heb ik nodig op dat moment? Wat kan ik doen om mij op dat moment te helpen? Ik denk dat ik evengoed goed op weg ben, maar zo zie je maar weer, iedere dag leer je opnieuw en iedere dag mag je opnieuw beginnen!
Wie vandaag leeft, heeft morgen een fijne herinnering.
Lieve groet,
Monique
24 Comments
Lieve Monique,
Wat heb je mooi geschreven en alle inspanningen zijn niet voor niets dat is duidelijk.
Liefs,
Diny
Lieve Monique,
Wat heb je mooi geschreven en alle inspanningen zijn niet voor niets dat is duidelijk.
Liefs,
Diny
bedankt voor de steun monique
bedankt voor de steun monique
Hoi Monique,
Mooie woorden met veel pijn en verdriet. Heel herkenbaar op bepaalde fronten. Heftige weken en verdriet door het zien van anderen die een dierbare missen.
Jullie ook heel veel sterkte met jullie hond, die helemaal bij jullie hoort.
Groetjes Jolanda
Hoi Monique,
Mooie woorden met veel pijn en verdriet. Heel herkenbaar op bepaalde fronten. Heftige weken en verdriet door het zien van anderen die een dierbare missen.
Jullie ook heel veel sterkte met jullie hond, die helemaal bij jullie hoort.
Groetjes Jolanda
Hoi Monique,
Heb je verhaal twee keer gelezen. Wat een verdriet, hoeveel kun je hebben.
Je slaat je er doorheen. Sterkte.
Groetjes, Loes
Hoi Monique,
Heb je verhaal twee keer gelezen. Wat een verdriet, hoeveel kun je hebben.
Je slaat je er doorheen. Sterkte.
Groetjes, Loes
Monique, mindfulness is een proces dat heel veel tijd nodig heeft.
Maar de positieve uitwerking ervan voel je zelf. Zelfs in tijden van verdriet.
Dit wilde ik nog even zeggen, Loes.
Monique, mindfulness is een proces dat heel veel tijd nodig heeft.
Maar de positieve uitwerking ervan voel je zelf. Zelfs in tijden van verdriet.
Dit wilde ik nog even zeggen, Loes.
Lieve moniqe fijn zoals je het weer verwoord
heb bewondering voor je.
En inderdaad verdriet en pijn geven meer klachten ik weet het zo goed maar het overkomt je.Maar iedere keer leren we ervan.
ik ben blij dat ik weer van je heb gelezen hoe het is.Super dukke knuffel .
Lieve moniqe fijn zoals je het weer verwoord
heb bewondering voor je.
En inderdaad verdriet en pijn geven meer klachten ik weet het zo goed maar het overkomt je.Maar iedere keer leren we ervan.
ik ben blij dat ik weer van je heb gelezen hoe het is.Super dukke knuffel .
mooi geschreven Monique en een dikke poot aan Xavi van Flo (onze hond) 😉
mooi geschreven Monique en een dikke poot aan Xavi van Flo (onze hond) 😉
Lieve Monique,
Je bent een pracht mens met het hart op de juiste plek. Jezelf wegcijferen om tot steun voor anderen te kunnen zijn siert je! Nu alleen nog de balans vinden met je lichaam. Niet vandaag, niet morgen….
Maar ik ben ervan overtuigd dat dit je gaat lukken!
Groeten Ellen
Lieve Monique,
Je bent een pracht mens met het hart op de juiste plek. Jezelf wegcijferen om tot steun voor anderen te kunnen zijn siert je! Nu alleen nog de balans vinden met je lichaam. Niet vandaag, niet morgen….
Maar ik ben ervan overtuigd dat dit je gaat lukken!
Groeten Ellen
Lieve Monique,wat weer een verhaal,vreselijk zeg.
Dat leed allemaal,ook voor familieleden die je dierbaar zijn/waren.
Ook Emiel die zijn vader vroeg moest afstaan.
Jullie hond,we weten er alles van,ze wegbrengen is niet niks,maar lijden is ook niet niks voor zo’n beestje.
Monique af en toe moet ik een tissiu onder mijn neus houden,’Ut is me toch wa”
Dat er nou toch niks is voor je,om je pijn te verzachten.
Groetjes,Nel.
Lieve Monique,wat weer een verhaal,vreselijk zeg.
Dat leed allemaal,ook voor familieleden die je dierbaar zijn/waren.
Ook Emiel die zijn vader vroeg moest afstaan.
Jullie hond,we weten er alles van,ze wegbrengen is niet niks,maar lijden is ook niet niks voor zo’n beestje.
Monique af en toe moet ik een tissiu onder mijn neus houden,’Ut is me toch wa”
Dat er nou toch niks is voor je,om je pijn te verzachten.
Groetjes,Nel.
Ha leeve Monique,
Toch knap hoe je je er doorheen slaat. En ondanks hoe moeilijk en zwaar het voor jezelf is er toch altijd voor anderen blijft zijn.
De mindfullnes heeft je veel positiefs gebracht en je bent al ver gekomen. Ik ben er van overtuigd dat ook in deze moeilijke periodes je draai kunt vinden.
Liefs Vera
Ha leeve Monique,
Toch knap hoe je je er doorheen slaat. En ondanks hoe moeilijk en zwaar het voor jezelf is er toch altijd voor anderen blijft zijn.
De mindfullnes heeft je veel positiefs gebracht en je bent al ver gekomen. Ik ben er van overtuigd dat ook in deze moeilijke periodes je draai kunt vinden.
Liefs Vera
Lieve Monique, je bent een echt mensen-mens! Je zou niet anders kunnen dan er te zijn voor de mensen in je omgeving die het moeilijk hebben, toch? Je doet hun niet tekort door ook iets voor jezelf nodig te hebben om er voor hun te kunnen zijn. Je bent helemaal goed zoals je bent! Goed voor jezelf zorgen is het beste wat je voor hun kunt doen, want dan kun je er het best voor hun zijn. (Kan ik makkelijk tegen jou zeggen, maar voor mezelf …… 😉 Je legt voor anderen vaak hele andere maatstaven aan dan voor jezelf. Weet je nog toen we onze zelfgeschreven kaartjes met regels voor onszelf aan een ander moesten voorlezen? Hoe gek en surrealistisch dat was?). Liefs, Käthy
Lieve Monique, je bent een echt mensen-mens! Je zou niet anders kunnen dan er te zijn voor de mensen in je omgeving die het moeilijk hebben, toch? Je doet hun niet tekort door ook iets voor jezelf nodig te hebben om er voor hun te kunnen zijn. Je bent helemaal goed zoals je bent! Goed voor jezelf zorgen is het beste wat je voor hun kunt doen, want dan kun je er het best voor hun zijn. (Kan ik makkelijk tegen jou zeggen, maar voor mezelf …… 😉 Je legt voor anderen vaak hele andere maatstaven aan dan voor jezelf. Weet je nog toen we onze zelfgeschreven kaartjes met regels voor onszelf aan een ander moesten voorlezen? Hoe gek en surrealistisch dat was?). Liefs, Käthy
Ha Monique,
Je kunt je gevoel zeer mooi verwoorden, dat is ook verwerken van, toch??
Sterkte met jullie viervoeter, geniet van het weer ,verjaardag en vakantie.
Tot gauw, Jeanneman
Ha Monique,
Je kunt je gevoel zeer mooi verwoorden, dat is ook verwerken van, toch??
Sterkte met jullie viervoeter, geniet van het weer ,verjaardag en vakantie.
Tot gauw, Jeanneman