Wat ben je waard?

Al een aantal dagen ben ik aan het dubben, malen en piekeren over mijn nieuwe blog. Dit is alweer mijn 20^e blog en ik moet eerlijk zijn, dit is de eerste keer dat ik écht niet weet wat te schrijven.

Met vier boeken en 5 tijdschriften voor me zoek ik naar inspiratie. Ik zie door de bomen het bos niet meer!
Genoeg ideeën, dat is het probleem niet. Ik krijg alleen op dit moment niks op papier. Ze hebben hier een mooie naam voor, namelijk writer’s block. Zeer toepasselijke naam, want zo voelt het ook. Compleet geblokkeerd tijdens het schrijven.
In mijn hoofd is het een chaos en hoewel gedachten aan de lopende band door blijven gaan, ben ik te moe om ze te volgen.

Ik blijf er in mijn hoofd steeds mee bezig en ik kan het niet afschakelen. De afspraak is elke week een blog schrijven en hoewel het geen moeten of verplichting is, voelt het voor míj wel zo. Afspraak is afspraak, vind ik.

Toch valt het me op dat ik hier erg in veranderd ben. Eerder zou ik mezelf vervloeken, neerhalen en uitschelden. Dit zou niet alleen tot een writer’s block, maar tot een totale afkeuring van mezelf hebben geleid: Het gevoel niks waard te zijn. Ik zou me benauwd, gespannen en écht slecht gevoeld hebben.

Dankzij het traject “Compassievol Leven” ben ik veel milder geworden naar mezelf. “Heel vervelend dat het schrijven niet lukt, maar ik heb mijn best gedaan.” Ik kan mezelf wel de grond inboren, maar dat werkt alleen maar averechts.

Het volgende verhaal wil ik graag delen, omdat ik het zo mooi en toepasselijk vind. Het komt uit het boek “Van jezelf houden” van Sabine Standenat.

“Kort geleden las ik een verhaal dat me erg aansprak: Een workshopleider houdt een briefje van honderd euro omhoog en vraagt de deelnemers wie het bankbiljet wil hebben. Allen steken ze de hand op. Daarop verkreukelt hij het en stelt dezelfde vraag opnieuw. Opnieuw steekt iedereen de hand op. Tot slot gooit hij het biljet op de grond en stampt erop. Hij pakt het op, houdt het weer omhoog en vraagt opnieuw wie er interesse voor heeft. En hoewel het biljet besmeurd en gekreukeld is, wil iedereen het nog steeds hebben.
Wat leert dit verhaaltje ons? Honderd euro blijft honderd euro, ook al is het op de grond gegooid en verkreukeld. Met jouw waarde is het precies hetzelfde. Ook al heb je vreselijk nare dingen meegemaakt, ook al ben je afgewezen, gekleineerd, in de steek gelaten, bedrogen of misleid – je waarde staat onwrikbaar vast. Daar is geen discussie over mogelijk.
Lijd je aan depressies, angstaanvallen, ben je werkloos of ziek?
Dat zijn allemaal factoren die absoluut het leven moeilijker voor je maken, maar dan nog steeds staat je waarde buiten kijf en dat mag je nooit meer vergeten.Heb je problemen, schulden of iets gedaan dat je jezelf niet kunt vergeven? Je zult dit soort problemen kunnen oplossen, maar je waarde staat onwrikbaar vast. Begrijp je?
Gevoel van eigenwaarde is aan geen voorwaarden gebonden; het bestaat eenvoudig.”

Dit verhaal las ik tijdens het volgen van het traject en is mij steeds bijgebleven.

Vroeger vond ik mezelf nog geen cent waard. Na de trajecten bij Indachtig voel ik me steeds vaker die 100 euro. Weliswaar nog vaak besmeurd en verkreukeld, maar wél met de juiste waarde.
Oók heb ik gemerkt dat ik voor velen toch gewoon die 100 euro blijf, ongeacht ‘hoe ik eruit zie’. Zélfs als ik me een dag maar 50 euro waard voel.
Het is mooi om die verandering te zien.

Liefs, Lysanne

“It is of practical value to learn to like yourself.
Since you must spend so much time with yourself,
you might as well get some satisfaction out of the relationship.”

~Norman Vincent Peale~