Loslaten………

Het is vandaag vier weken geleden dat we onze hond Xavi in hebben moeten laten slapen. Nog steeds heb ik het gevoel dat hij achter de poort staat als ik thuiskom en nog steeds denk ik dat hij ieder moment zijn hoofd bij mij op de knie komt leggen om even geknuffeld te worden. Ik mis hem verschrikkelijk. Nu is het wel heel erg stil in huis…………………

Langzaamaan krijgen de dagen ook weer hun eigen ritme. Dat is ook goed, dan ben ik vaak het beste eraan. Afgelopen maandag was er weer een bijeenkomst van “ons groepje” (6 dames van het eerste uur). Ik verheug me hier altijd heel erg op, want ik kan zoveel uit onze gesprekken halen. Ze hebben allemaal de drie trajecten gevolgd bij Indachtig gevolgd. De klik was er met iedereen en één keer in de vijf –zes weken hebben we bijeenkomst. Angelique verzorgt dan meestal een meditatie en daarna gaan we met elkaar in gesprek. Over geheel uitlopende zaken, die dan toch weer terugleiden naar Mindfulness of Compassievol Leven.

Helaas heb ik afgelopen week af moeten zeggen. Mijn lichaam wilde niet wat ik wilde, zal ik me maar zeggen Dat vind ik dan zo jammer! Ik had dit Angelique laten weten en haar reactie heeft me (weer) aan het nadenken gezet. “Actief aanvaarden”…………………..

Hier ben ik de laatste jaren toch wel in gegroeid en pluk hiervan vele malen de vruchten van. Zo niet deze keer. Ik zat weer enorm te balen (wat mag), en voelde me schuldig. Wat is dat toch, dat je je altijd maar schuldig voelt om zulke dingen. Terwijl ik héél goed weet, dat ik me niet schuldig hoef te vinden, want de groep kan evengoed doorgaan.

Ik lag maar wat te liggen en kon me maar niet oppeppen. Op dat moment lag ik me te ergeren op het feit dat ik me geïrriteerd voelde. Nou ja, gekker moet het niet worden, dacht ik. Ik besloot om een meditatie te gaan doen die me misschien op andere gedachten kon brengen en dat is gelukt. Één van de mooiste meditaties vind ik : “De genezende kracht van de glimlach”. Klik hier

Na de meditatie voelde ik me een stuk beter en kon ik beter aanvaarden hoe het op dat moment was. Een fijn gevoel en de irritatie heb ik helemaal los kunnen laten. Ik ben toen wat op internet gaan surfen naar spreuken – gedachtes – citaten enzovoort. Voor inspiratie, steun, kracht, hoe je het ook noemen wil. Ik kan, als ik een mooi gedicht of citaat zie, me daar echt op concentreren en de schoonheid ervan zien. Heb ik altijd wel gehad. Een mooi gedicht kan mijn “zijn” van dat moment geheel veranderen. Zo kwam het dus dat ik het volgende citaat tegenkwam. Het is van Nelson Mandela.

Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten, maar elke dag nemen zoals die komt.
En er mezelf gelukkig mee prijzen.

Ik hoop dat dit citaat jullie net zo kan inspireren zoals het mij iedere keer weer doet!

Lieve groet,
Monique