Mijn andere ik

Het is de afgelopen maand wat rustig geweest op blog-gebied. Aan inspiratie lag het niet, maar soms heb je van die weken dat het allemaal niet zo loopt zoals jij dat graag zou willen. We hebben een paar vervelende dingen voor ons kiezen gehad en zonder daar verder op in te gaan, kan ik wel vertellen dat dit ontzettend veel energie heeft gekost. Mijn energielevel is dan ook danig gezakt.

Het waren dus een paar heftige weken, fysiek en mentaal. Er zaten zoveel emoties in, van angst en paniek tot verdriet en onzekerheid. Toch was ik in die weken sterk, erg sterk. Ik liet het allemaal gebeuren en was er voor diegene die me nodig hadden. Gek eigenlijk! Je kan dan gewoon alles aan. Ik stond er zelf van te kijken hoe rustig en sterk ik deze weken beleefd heb. Gelukkig ben ik van aard ook vrij positief aangelegd en zie altijd het glas halfvol, in plaats van half leeg. Die eigenschap heeft me al vaak geholpen en nu ook weer. Dat is waar ik op verder kan!

Nu zijn we weer een paar weken verder en zijn de vervelendste dingen achter de rug. Wat we al gedacht hadden, gebeurt: Mijn lijf stort compleet in. Het is allemaal wat veel geweest en dat uit zich (uiteraard, zou ik bijna willen zeggen) in het feit dat mijn lichaam letterlijk niet meer mee wil doen.
Ik ben moe, moe, moe en nog eens moe en dan zal ik het maar niet hebben over de pijn.

Weer word ik flink met mijn neus op de feiten geduwd. Je zou zeggen dat ik na 19 jaar altijd pijn, onderhand eens gewoon tegen mezelf kan zeggen: Monique, het is teveel geweest, ga nu liggen en rusten. Helaas………ik kan dit nog steeds niet volmondig doen.

Gelukkig is daar de Mindfulness!! Ik ben weer eens in de cursus compassietraining gedoken en heb het één en ander verfrist. Ook ben ik bezig met bindweefselmassage en mijn therapeute laat me ook eens flink in de spiegel kijken! Zij maakt me duidelijk dat mijn lichaam dit inderdaad niet aankan. Dat ik meteen in zorgstand schiet, als er iets gebeurt, is geen probleem. Maar ik moet me wel goed in mijn hoofd prenten dat er hierna een mindere periode voor mijn lijf volgt. En dat ik dat “moet” laten gebeuren. Wat is dat dan toch dat ik dat nou net zo moeilijk vindt!!! Waarom voel ik me dan nutteloos op zo’n momenten? Ik wil graag voor mijn gezin zorgen en zelfs dat lukt sommige dagen gewoon niet!!

Toch probeer ik de knop daarboven om te zetten! Ik probeer het eens te zien vanuit een ander standpunt. Namelijk vanuit een andere ik. Ik ga eens vanaf de andere kant naar mezelf kijken. Wat zou ik haar toewensen?

Dat is dan weer gemakkelijk, want vanuit de andere ik wens ik Monique vooral rust toe. Ik gun haar het begrip van haar gezin, want haar gezin staat altijd voor haar klaar. Ik wens haar het “zijn” toe. Mooie meditaties die haar kunnen helpen om haar acceptatie te vinden.

Goh, misschien wordt het toch eens tijd om naar mijn andere ik te gaan luisteren…………………;-)

Lieve groet,
Monique