Een ervaring met Mindfulness en ACT
3 februari 2014
Accepteren (2)
17 februari 2014

Afgelopen week heb ik een zeer zware, turbulente week gehad.
Een week met heel veel heftige emoties.Grotendeels boosheid en woede, vanwege het onrecht dat me is aangedaan. Vooral hieruit heb ik mijn energie kunnen halen.
Naast deze gevoelens was er ook ruimte voor verdriet. Groot verdriet en echte pijn waar ik moeilijk aan durf te komen, bang dat ik ‘breek’.

Hoewel ik deze situatie nooit had willen meemaken, heb ik er wel veel van geleerd. In enkele dagen tijd lijkt het alsof alle theorie, therapie en trainingen van de afgelopen jaren samenvielen.
Ik heb mezelf ontdekt.

Voorheen liet ik me helemaal meeslepen in mijn onzekerheid en (depressieve) gevoelens.Wat als…” en “Had ik maar…”-vragen, komen nog wel eens in me op, maar krijgen op dit moment geen ruimte meer. Ik laat me er niet meer door leiden. Heb ik goed gehandeld, de juiste keuzes gemaakt? De meningen hierover zijn heel uiteenlopend. Het gaat om weloverwogen beslissingen die ik vanuit liefde, ‘gevoel’ en waarden gemaakt heb. Kan iemand daarop ‘afgerekend’ worden? In mijn ogen niet.

Ik heb het momenteel zwaar. Ik kan het helaas niet mooier maken, dan het is.
Het zal waarschijnlijk nog wel een tijdje duren, voordat alles weer rustig en ‘normaal’ is. Dat realiseer ik me maar al te goed. Echter weet ik wel dat ik ook dit aan kan en hier wel weer uitkom.
Ik twijfel niet meer aan mezelf, ik ben hier sterk genoeg voor.

Dat ik ontzettend lieve mensen in mijn leven heb, wist ik allang en waardeerde ik ook enorm. Toch heb ik de afgelopen dagen voor bepaalde mensen diep, diep respect gekregen.
Samen met de steun van deze geweldige mensen, sla ik me hier wel weer doorheen.

Hóe ik hier doorheen kom, daar kan ik geen concreet antwoord op geven. Ik leef momenteel zoveel mogelijk in het hier en nu. Ik probeer niet meer te denken aan wat geweest is en hoe het verder zal gaan. Ik ‘accepteer’ dat het nu niet ander is, wat niet wil zeggen dat ik me er zomaar bij neerleg!
Ik probeer mijn balans te vinden in mijn emoties en met name in mijn vecht- en kalmeringssysteem. Wat kan ik op dit moment doen? Maar vooral ook; Wat heb ik op dit moment nodig?

Ondertussen ga ik het ‘gevecht’ aan, door in mezelf te vertrouwen en durf ik eindelijk ‘hardop’ te zeggen: Ik ben goed zoals ik ben!

Liefs, Lysanne

 With everything that has happened to you,
you can either feel sorry for yourself
or treat what has happened as a gift.
Everything is either an opportunity to grow
or an obstacle to keep you from growing.
You get to choose.”

~Wayne W. Dyer~

1 Comment

  1. Jacqueline schreef:

    Je bent zeker goed zoals je bent!
    Wow Lysanne wat een heftig stuk. Vervelend om te lezen dat het niet zo goed gaat momenteel. Wil je hier veel sterkte en wijsheid mee wensen.
    Maar wat heb je het ontzettend mooi en goed omschreven hoe je door wat je de afgelopen jaren hebt geleerd nu kan toepassen. Zeer herkenbaar ook.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *