Een andere kijk………….

Toen ik afgelopen week aan het wandelen was met mijn hond, kwam ik langs de basisschool hier in het dorp. De kinderen hadden pauze en waren lekker buiten aan het spelen. Echter 1 jongetje en 1 meisje, ik schat ze beiden een jaar of 6-7, zaten tegen een muurtje te kletsen. Ik hoorde waar het over ging en moest bij mezelf wel lachen. Het meisje vroeg aan de jongen hoeveel kinderen hij later wilde, als ze getrouwd waren. De jongen antwoordde dat hij 4 kinderen wou. Een tweeling van meisjes en een tweeling van jongens. Zo hoefden de kinderen dan niet alleen naar opvang en hadden ze altijd iemand om mee te spelen. Ik was graag blijven staan om verder naar hun gesprek te luisteren, maar ja, dat is ook een beetje raar, dus dat heb ik niet gedaan. Toen ik verder liep, kon ik niet stoppen met glimlachen. Geweldig toch, hoe kinderen de wereld nog zo onbezorgd zien. Ze denken er verder niet over na of iets wel kan of niet en leven vaak lekker zonder zorgen. Ik denk wel eens dat wij volwassenen daar nog wel eens van zouden kunnen leren. We maken ons vaak zo druk.

Ook ik maak me daar schuldig aan. Of moet ik zeggen “maakte”, want de laatste jaren ben ik me er steeds meer bewust van dat druk maken alleen maar energie kost en zelden energie oplevert. Zeker door de Mindfulness ben ik me steeds minder druk gaan maken. Inmiddels ben ik erachter dat het helemaal niet zo erg is, als de vloer eens niet gedweild, maar alleen geveegd is? Of dat de hapjes niet zelf gemaakt zijn maar uit de winkel komen? Dat zie ik nu ook wel steeds meer in en dat maakt het leven een stuk gemakkelijker. Dit heeft natuurlijk wel zijn tijd gekost , maar door veel te “oefenen”, wordt het ook steeds gemakkelijker om je niet zo druk te maken. Hahaha, wie had dat gedacht…………

Wat het leven ook een stuk gemakkelijker maakt is “niet oordelen”. Binnen de Mindfulness wordt er gevraagd om je blik open te houden en niet te oordelen. Als je een oordeel over iemand hebt, vertroebelt dat vaak toch je beeld en kijk je anders tegen sommige situaties aan. En laat ons eerlijk zijn, oordelen doen we allemaal wel eens, toch?! Misschien niet bewust en zeker niet om iemand kwaad te doen, maar we doen het wel. Begrijp wel, hier is niets mis mee, oordelen helpt te ordenen.
Ik ben er wel echt bewust op gaan letten en ja hoor, ook ik oordeel. En eigenlijk schrok ik daar wel van. Niet dat ik oordeel, maar meer hoe vaak ik oordeel. Soms heb je al een oordeel klaar voordat je iemand of de situatie kent. Ik ben het ‘niet oordelen’ ook eens toe gaan passen en vond het interessant en tegelijkertijd mooi om te zien hoe anders je tegen mensen aan gaat kijken. Ook sommige situaties vallen ineens mee, als je ze een kans geeft. Als je er open en zonder oordeel ingaat, dan zie je de dingen echt anders.

En zo komen we dan bij weer een ander aspect van Mindfulness, “opnieuw beginnen”.
Ik heb het al vaker benoemd, het eerste wat ik bij Mindfulness geleerd heb, is dat je iedere dag opnieuw mag beginnen. Iedere dag krijg je een nieuwe kans om met een open blik te kijken naar ieder persoon en/of iedere situatie. Stel je open voor nieuwe dingen in je leven, geef mensen en situaties een kans en je zal zien dat je af en toe zelfs weer eens een onbezorgd moment mee kan maken zoals die kinderen op het schoolplein. Vrij en onbezonnen, fantaserend over wat komen gaat, zonder na te denken of het kan of niet. En of dat moment nu een tel, een uur of een dag is, dat maakt eigenlijk niet uit. Het is het gevoel wat het je geeft, dat telt!

Laatst vond ik onderstaand gedichtje. Ik vond het wel toepasselijk.

De vicieuze cirkel

Als ik blijf kijken, zoals ik altijd heb gekeken
blijf ik denken zoals ik altijd heb gedacht.

Als ik blijf denken, zoals ik altijd heb gedacht
blijf ik geloven zoals ik altijd heb geloofd.

Als ik blijf geloven, zoals ik altijd heb geloofd
blijf ik doen zoals ik altijd heb gedaan.

Als ik blijf doen zoals ik altijd heb gedaan
blijft mij overkomen wat mij altijd overkomt.

Maar als ik nu mijn ogen sluit en mijn ware zelf voel van binnen
dan kom ik deze cirkel uit en kan ik steeds opnieuw beginnen.
(auteur onbekend)

Lieve groet,
Monique