De allerbeste wensen!
5 januari 2015
Mijn eerste keer
17 januari 2015

2015 is alweer een dikke week een feit. Ik ben nog steeds een beetje bij aan het komen van een gezellig oud en nieuw, wat we gevierd hebben met onze vrienden. Altijd gezellig, zo nu ook weer en de avond eindigde dan ook laat in de nacht, of moet ik zeggen, vroeg in de morgen.

Oud en nieuw voelt voor mij (en voor velen anderen) toch altijd als een nieuw begin. Je gaat een nieuw jaar in, dus nieuwe kansen voor dat jaar. Velen hebben goede voornemens, ik heb ze niet. Eigenlijk ook nooit gehad, al kan ik niet echt een reden geven waarom dit is. Ik heb ze gewoon niet.

1958037_727160760657521_1911076447_n

Wat ik wel altijd doe, is het jaar evalueren. Zo ben ik op het einde van 2013 – begin 2014 begonnen met deze blog. Wat was ik onzeker en zenuwachtig. Wat ga ik schrijven? Ben ik interessant genoeg? Kan ik mensen dat hart onder de riem geven wat ze nodig hebben? En ga zo maar door. Als ik nu die eerste blogs teruglees, zie ik dat ook wel terug in wat ik geschreven heb. Nu, januari 2015, ben ik dus een jaar verder en wordt dit mijn 49e blog!

Wat heb ik hierin veel geleerd afgelopen jaar. Wat heb ik fijne “nieuwe” mensen mogen ontmoeten. Wat ben ik mezelf ook soms tegen gekomen. Wat heb ik mooie ervaringen mogen beleven. En aan sommige reacties op de blogs te zien, heb ik bij verschillende mensen ook daadwerkelijk dat hart onder de riem kunnen steken.

1610022_10152757048840278_7290365965838732593_nVorige week heb ik al mijn blogs uitgeprint en in een map verzameld. Ik had nooit gedacht dat ik zoiets zou kunnen en als ik het zo bij elkaar zie ik liggen dan voel ik me, ja ik zeg het gewoon, trots! Trots op mezelf dat ik dit aangegaan ben. Trots, dat ik iets aangegaan ben, wat voor mij out of the box was. Trots, dat ik een steun voor mensen kan zijn. Dankbaar ben ik, dat Angelique van Indachtig iets in me zag wat zei dat ik die blogs mocht gaan schrijven.

Er zijn ook veel vervelende dingen gebeurd afgelopen jaar. Ziektes, afscheid nemen van dierbaren, pijn die erger wordt. Het zijn gebeurtenissen waarvan je niet gevrijwaard wordt. Maar hoe hier mee om te gaan, daar ben ik in gegroeid. Op een andere manier tegen gebeurtenissen aankijken bijvoorbeeld kan daar een steun in zijn. Of kijken naar wat je hebt en niet kijken naar wat je niet hebt. Ook meditaties geven enorme steun. Al met al dus veel geleerd en beleefd. Met goede moed stap ik het nieuwe jaar in.

In dat nieuwe jaar was ik laatst met iemand in gesprek. Het ging (hoe kan het ook anders) over goede voornemens. Mijn gesprekspartner had als voornemen, dat ze het aankomende jaar rust in haar leven wou brengen. Zich minder druk maken. Maar ze wist niet hoe ze dat moest doen. Ik adviseerde haar: “Gewoon doen!”. Ze begon te lachen, ”jaja dat is wel erg gemakkelijk”, was haar reactie. Ja, zo gemakkelijk is het! Ik heb het al vaker aangehaald en ik doe het nu weer: ”Doe het eens gewoon!”. Onderga het, beleef het en kijk wat het je brengt!1526168_658839720836383_8159893107816950439_n

Voor mezelf begint 2015 (net zoals vorig jaar) weer spannend! Over een week geeft Indachtig een lezing over Mindfulness. Ik ga mee als “ervaringsdeskundige”. Iets wat ik nog nooit gedaan heb en ik weet ook nog niet goed wat ik me er bij voor moet stellen. Als ik eraan denk dan kriebelt het al een beetje en ik vind het super spannend. Toch heb ik er ook heel veel zin in! Het lijkt me fijn om mijn verhaal te kunnen vertellen en daarmee mensen een steuntje in de rug te kunnen geven. Misschien zijn het net die handvaten die ze nodig hebben in hun leven.

 

“Elke uitdaging die het leven op ons pad brengt, is een gelegenheid om innerlijk te groeien.
Want een persoon van karakter in vredestijd is een mens van moed in tijden van crisis.”

(Groeien als een palm van Eugene Poppe, Henk Stoorvogel)

Lieve groet,
Monique

9 Comments

  1. Ellen schreef:

    Ik kijk iedere week weer uit naar je blog. Een blog waarin je veel van jezelf laat zien. Je manier van schrijven leest lekker weg, ongeacht het onderwerp. Je stelt je kwetsbaar op en dat siert je. Eigenlijk zouden we dat allemaal moeten doen, maar met ons eigen masker op vinden we vaak makkelijker. (in ieder geval ik!) Ga zo door en houd die mooi trotse pauw in het vizier!

  2. Wilmy schreef:

    Lieve zus. Wij zijn ook trots op jou. Dikke kus. En idd terecht dat je trots bent…

  3. El schreef:

    Dit gaat jou zeker lukken Monique. Jouw zelfvertrouwen is toch ook gegroeid. Denk idd. niet,wat vinden anderen. Doe het gewoon!!!

  4. Nicole T schreef:

    Mooi Monique! Je bent gegroeid op een mooie wijze, en laat andere met je meegroeien! Op een zachte manier, met een mooie spiegel! Je bent met recht trots! X

  5. Caroll schreef:

    En terecht dat je trots bent!

  6. Regien schreef:

    Jazeker mag je trots zijn!!

  7. Chantal schreef:

    Mooi mens !!

  8. daisy schreef:

    Hoi Monique, anderhalf uur geleden dacht ik..ik ga f zitten met mn tablet en ga f wat blogs van je lezen..nu anderhalf uur later zit ik nog te lezen. Wat kun jij dingen mooi verwoorden zeg, respect ! Na alles wat je hebt meegemaakt nog zo positief kunnen blijven en vooral denken vind ik echt heel knap. Veel dingen uit je blogs zijn erg herkenbaar. Een aantal dingen zijn dan ook zker blijven hangen en ik probeer hier ook mee aan de slag te gaan. Niks moet, alles mag…en pluk de dag, geniet van t leven. Ik ga nog even verder lezen, en wacht met smacht op je volgende blog. Xx Daisy v Kol

    • Monique schreef:

      Hoi Daisy,

      Dank je wel voor je lieve woorden. Heerlijk om te horen dat je mijn blogs mooi vindt en hoe fijn om te horen dat je ook daadwerkelijk iets uit mijn blogs haalt. Dat is één van de redenen waarom ik aan de blogs begonnen ben. Dat Mindfulness me hier enorm mee geholpen heeft,hoef ik niet meer uit te leggen hè?!
      Ga lekker verder met lezen en hopelijk kan ik je blijven inspireren. Dat doe jij bij mij in ieder geval wel, door zo lief te reageren op de blogs.
      X x Monique

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *