Zonnestralen

Buiten beginnen de eerste tekenen van de lente zich zichtbaar maken. Het regent zonnestralen en de vogeltjes fluiten er vrolijk op los. Je maakt een wandeling en iedereen is vrolijk. Mensen zijn aan het tuinieren om de tuin er weer wat vrolijker uit te laten zien, soms stoppen ze even om een praatje te maken met de buurman. Een lekker muziekje klinkt op de radio, terrassen stromen vol. Terug gekomen van de wandeling ga je even op de bank liggen en met de stralen van de zon in je gezicht knap je een uiltje. Heerlijk dagje…………

Ieder jaar opnieuw herken ik het gevoel wat er op zulke momenten bij mij gebeurt. Als ik wakker wordt van het zonnetje in mijn ogen, komt het opborrelen. De onrust, de worsteling, het schuldgevoel. Ik loop naar de douche en voel de zonnestralen nog steeds in mijn gezicht. Ik doe mijn uiterste best om die stralen in mijn lijf te laten komen, maar ervaar moeite.

Beneden gekomen zie ik de zonnestralen door de ramen schijnen. Ik kan er niet van genieten. Ik zie alleen dat de ramen vuil zijn. Ik hoor de vogeltjes fluiten, maar geniet er niet van. Ik zie alleen de lege voedernetjes die er nog hangen van de winter. Vlinders fladderen weer door de tuin. Ik zie het niet, ik zie alleen dat er struiken gesnoeid moeten worden. Mensen wandelen voorbij en lachen. Ik voel het niet, ik denk alleen, ik kan geen grote stukken meer lopen. Mensen genieten van de zon op een terras, onder het genot van een kopje koffie. Ik zie het niet, ik denk alleen, ik kan niet zolang zitten zonder kussen…………………

Dit was een aantal jaren geleden mijn verhaal. Het mooie begin van de lente zag ik niet meer. Ik was alleen maar bezig om andere dingen te zien. Nog steeds voel ik wel kriebels om bij de eerste zonnestralen de ramen eens flink te lappen of de tuin te gaan snoeien, maar ik weet dat ik dit niet meer kan. Dit is nu eenmaal zo en dat moet (wil) ik accepteren. Ik probeer er het beste van te maken en ga doen wat ik nog wel kan.

Ik schenk een lekker kopje koffie in voor mijn liefie, die druk bezig is in de tuin. Mijn vriendin biedt aan om de ramen te lappen en ik accepteer met beide handen. Ik zit in de tuin, mèt ongesnoeide struiken en ik geniet van het fluiten van de vogeltjes. Het fladderen van de eerste vlinders. Ik maak een kleine wandeling en geniet van de zonnestralen op mijn gezicht. Ik stop voor een kopje thee op het terras, ga lekker zitten en vraag om een kussentje. Terug wandelend klets ik met de buurtgenoten die in hun tuintje bezig zijn. Thuisgekomen doe ik een dutje……….op de bank met de zonnestralen op mijn gezicht. Heerlijk dagje…………………….

Stop eens met het streven naar allerlei dingen;

stop met plannen, bereiken, vermijden,

proberen iets te zijn, proberen ergens te komen.

Je vergeet het meest simpele, het meest voor de hand liggende;

om gewoonweg HIER te zijn.

                                                                                         (A.H. Almaas)

Lieve groet,
Monique