Kleine dingen

Het is eind februari en ik zit weer achter de laptop voor mijn blog. Ik zie net dat dit pas mijn vierde blog is dit jaar. Het is niet zo dat ik geen inspiratie heb, maar het ontbreekt me soms aan de energie om eraan te beginnen. Ik vind dit zelf erg jammer, want ik heb zoveel te vertellen, maar op één of andere manier kost het me erg veel energie om op de juiste woorden en zinnen te komen.

Mijn hoofd zit vol. Niet persé op een slechte manier, hoor. Maar het is gewoon vol daarboven. Er is zoveel gaande, hier thuis en om me heen. Zelf denk ik dat ik hier allemaal goed mee om ga en ik sta er zelfs soms verbaasd van, hoe goed ik alles opneem. Maar het lijkt wel of alles en iedereen om me heen iets heeft. Je hoort gewoon niets anders meer dan slechte uitslagen, ongeneeslijke ziektes en burn-out. Het lijkt wel of goed nieuws en leuke dingen niet meer bestaan.

Ik probeer juist om net wèl die leuke dingen te gaan doen en leuke positieve dingen te zien. Als je bijvoorbeeld over de markt loopt en je hoort eens af en toe een gesprek tussen mensen, gaat het van de tien keer, negen keer over ziektes, slecht weer, wat is het hier druk en ga zo maar door. Ik ben me er zeer van bewust dat ik me aan zo’n soort gesprekken wel eens erger. Natuurlijk is het verschrikkelijk als je een ziekte hebt of thuis hebt zitten, maar probeer dus eens net op die markt, als je even uit de ziektes bent van thuis, te genieten van de leuke dingen op zo’n markt. Even weg van de ziekte of problemen! Maak eens een gezellig praatje met de markt-man of merk eens op dat er zo’n gemoedelijke sfeer hangt op de markt. Het zijn vaak net die kleine dingen die het leven leuk maken.

Mijn zoon bijvoorbeeld is maar aan het groeien en groeien. En alhoewel wij geen shoppers zijn, moet er nu toch geshopt worden. Hoezeer ik daar vroeger ook tegenop keek (want we vinden het gewoon ECHT niet leuk), hoezeer verheug ik me er nu op. Dinsdag heeft hij vrij en dan gaan we naar de stad. Eerst lekker lunchen en dan op zoek naar wat kleren voor hem. Geen uren, want dat hou ik niet vol, maar een uurtje is al goed genoeg. Daar kan ik intens van genieten van dat uurtje samen met hem shoppen.

Sowieso zijn het vaak hele kleine dingen waar ik van kan genieten. Vanmiddag bijvoorbeeld kwam een vriendin van mij, gezellig lunchen. Ze had alles bij zich. Van broodjes tot sla, van kaas tot jus d`orange. We hebben heerlijk zitten kletsen en genoten, maar ook hier kregen we het weer over genieten van kleine dingen. Dat zonnestraaltje wat net op onze borden straalt, de hond die ligt te rollen in het gras en zelfs de koolmeesjes die knabbelen aan wat pinda’s. Zo kun je overal wel wat geluk uithalen.

Het klinkt misschien wel wat zoetsappig allemaal en dat is het misschien ook wel, maar toch zijn het net die kleine dingen die iemand op de been kan houden. Of laat ik het zo zeggen; Het houdt mij op de been. Als ik bijvoorbeeld mijn hond Bruunke niet zou hebben, dan denk ik dat ik , alles wat op het moment gaande is, niet allemaal zo goed kon verwerken. Hij is altijd blij en maakt me aan het lachen. Ook maakt hij, dat ik iedere dag mijn rondje wandel en dus in beweging blijf. Ook op een slechte dag. Het rondje is misschien dan wel wat korter maar toch.

Soms is het moeilijk om het kleine geluk te zien en/of te vinden. Ga dan eens terug naar je basis. Kijk naar wat je hebt, naar wat je lief is en wat belangrijk voor je is.
Meer heb je eigenlijk niet nodig…..…………

Om gelukkig te zijn,
moet men in het geluk geloven
(Leo Tolstoj)

Lieve groet,
Monique