Compassie naar jezelf

Voordat ik aan mijn blog begin, wil ik graag iedereen hartelijk danken voor alle reacties die ik heb mogen ontvangen op mijn vorige blog. Mijn 100^e blog! Ontzettende lieve en bemoedigende reacties waar ik ook weer mee vooruit kan. Dank jullie wel!

De eerste schoolweek zit erop en langzaamaan komt er weer ritme in ons huis. Er wordt weer op normale tijden gegeten en op normale tijden naar bed gegaan. Ik vaar hier toch wel het beste bij.

In de laatste zinnen van mijn voorgaande blog schreef ik hoe krachtig en sterk ik me voelde na zo’n supervakantie. Hoe anders is het nu. Na de vakantie is mijn lichaam compleet ingestort en weet niet meer hoe te functioneren. Het is duidelijk: Ik heb teveel gevraagd van mijn lijf en leden. Iedere dag opnieuw heeft het niet de kracht om aan de dag te beginnen, laat staan om die dag door te komen. Hieraan toegeven is de enige mogelijkheid. Kijken naar wat het nodig heeft, vertrouwen hebben dat het minder wordt, is voor mij de enige oplossing, hoe moeilijk ook.

De eerste dagen heb ik ook wel last van een schuldgevoel gehad. Ik voelde me schuldig naar mijn lijf en naar mijn omgeving. Ook voor hen is het niet leuk als mijn lichaam niet functioneert. Toch leg ik dit gevoel een paar dagen later weg. Ik hoef me niet schuldig te voelen! Ik mag ook een keer los gaan en veel plezier beleven en tja, daar hoort dit dan ook bij. Accepteren en weg met dat schuldgevoel!

Waar ik trouwens ook van schrik, is hoe snel je weer in een negatieve spiraal kan komen zitten. Hoe krachtig ik me een maand geleden voelde en hoe ik me nu voel. Zonder dat je er zelf erg in hebt, komt die neerwaartse spiraal weer, alsmede die aap in je hoofd. Allerlei verwijten vliegen door mijn hoofd en ik vind het moeilijk om ze daar uit te halen. Gelukkig zie ik dit wel net op tijd in en grijp bij mezelf in.

Toen ik een paar jaar geleden het traject “Compassievol Leven” gevolgd heb, vroegen veel mensen mij wat dat precies inhield, dat Compassievol Leven. Ik antwoordde altijd: “Eigenlijk is het heel simpel. Als iemand anders ergens mee zit, leef je mee en steun en troost je hem of haar. Je weet altijd wel de juiste woorden te vinden en zo kun je compassievol met iemand zijn. Bij het Compassievol Leven pas je dat toe bij jezelf. Dus eigenlijk, wat je tegen een ander zegt, zeg dat ook eens tegen jezelf. Pas het eens op jezelf toe, wees compassievol naar jezelf!” Heel moeilijk in het begin, maar als je het eenmaal doet, dan voel je meteen die ruimte in jezelf die vrijkomt.

In de laatste weken dat ik me zo slecht voel, probeer ik dat ook bij mezelf toe te passen. Begripvol, compassievol en troostend zijn. Ik heb gezocht naar een mooie meditatie die me hierbij nog extra kan helpen. En ik heb er één gevonden: Ontmoeting met je innerlijk kind van Jeanette van Bloemendaal. Een korte meditatie die eindigt met een lief klein liedje. Wat me bij deze meditatie vooral aanstaat is de gesproken tekst.

 “Stel je eens voor dat je net geboren bent. Je neemt jezelf in je armen en zegt tegen de kleine baby, als jezelf: “Welkom in deze wereld”. Wat ben je mooi. Wat ben je lief, ik hou van je en zal altijd voor je zorgen. Je zult nooit alleen zijn, want ik ben altijd bij je. Je bent al het goede in het leven waard. Nu en voor altijd! Je verdient het allerbeste en je bent helemaal gezond. Dan stel je je voor dat jouw kleine baby zo klein wordt, dat zij/hij in je hart past, zodat je kleine geliefde zelf, altijd bij je is!”

Op één of andere manier kan ik door deze tekst anders naar mezelf kijken en wat liever voor mezelf  zijn. Ik wil voor dat baby’tje zorgen en ik wil haar beschermen en koesteren, zoals ik dat bij alle baby’s zou doen. Zoals ik al zei, het is vooral de tekst die me aanspreekt. Het liedje is niets voor mij, maar wellicht heeft iemand anders er wel wat aan.

Zo wil ik dus mijn vermoeide lichaam kunnen troosten. Ik wil er lief voor zijn en het verzorgen, de rust laten nemen en de beweging geven die het nodig heeft, het vertrouwen geven zodat het zich weer wat beter gaat voelen. Ook laat ik dit niet meer gebeuren. Ik wil de balans terugbrengen en dat kan alleen als ik weer keuzes ga maken en niet meer alles wil doen. Luisteren naar mijn lichaam, want het vertelt zoveel, maar ik luister niet altijd………………

Lieve groet,
Monique

(foto’s zijn van nootrofit.nl / Pinterest)