Waarom Mindfulness je kan helpen bij depressie, angst en pijn
18 mei 2017
Een mooie daad…..
18 augustus 2017
Voor de zoveelste maal nestel ik me in de (tuin)stoel, theetje d’r bij en de laptop op schoot. Ik ga mijn blog schrijven. Maar wat er ook gebeurt, er komen maar geen letters op mijn document. Er is niets mis met de computer maar mij lukt het gewoon niet. Dit is al weken zo.
Ik ben een paar jaar geleden met deze blogs begonnen om mensen een hart onder de riem te steken dat ze niet alleen staan met pijn, in welke vorm dan ook. Om mensen te laten zien wat Mindfulness kan doen voor mensen met chronische pijn. Wat Mindfulness überhaupt kan doen voor mensen, ook zonder pijn. Om mensen te laten ervaren hoe mooi het leven eigenlijk is en dat je dat ook zelf echt zo ziet! En toch lukt me dit al een aantal weken niet. Ik probeer eigenlijk altijd een positief blog te schrijven, maar dat is moeilijk als je het zelf op momenten niet voelt.
Mijn laatste blog was een gedicht van mezelf over de pijn die er iedere dag is en hoe moeilijk dat soms is. Ik zat en zit echt niet lekker in mijn vel, letterlijk en figuurlijk, en hoopte dat dat gevoel snel verdween. Maar daar zit ik al fout. Dit kan niet snel verdwijnen, het zit er al 21 jaar en het zal er ook nog wel heel lang zitten.
Tussen die blog en het heden, is er eigenlijk weinig veranderd. Iedere dag opnieuw is er die berg waar ik tegenop moet. Wat wil ik hem graag beklimmen, maakt niet uit hoe, maar voor het moment kan ik nog niet eens 1 stap zetten. Ik blijf onder in het dal en probeer uit te vissen op welke manier ik die berg kan gaan beklimmen. Hierdoor zie ik niet dat ik misschien gewoon onderaan kan beginnen en dat ik gewoon wel zie tot hoever ik kom. Nee, ik ben teveel bezig met het feit dat het me toch niet lukt. Wat baal ik als ik die gedachten heb. Ik wil er niet naar luisteren. Ik wil die “Miep” die op mijn schouder zit en me aanmoedigt om vooral wel naar die gedachten te luisteren, van mijn schouder afslaan en tegen haar zeggen: “Ga weg! Ga weg met je negatieve geklets, ik luister niet naar jou!”
Wat nog meer om de hoek komt kijken is dat mijn zelfvertrouwen ook niet meer is wat het was. Ik ben steeds vaker afhankelijk van mensen en dat vind ik verschrikkelijk. Iedereen is zo lief en ze helpen waar nodig is. Ik ben hier erg dankbaar voor, maar het laat mij steeds weer beseffen dat ik dat alles niet meer kan. Hier kan ik echt wel down van worden. Op dat moment laat ik dat ook even toe, maar ik merk dat er steeds meer zo’n momenten zijn en dat vind ik niet fijn. Ik wil niet down zijn, maar ik wil ook niet iemand zijn met steeds maar dat masker op dat zegt dat ik me goed voel. Moeilijk……
Toen ik vanmorgen wat “down” achter mijn boterham zat en even Facebook checkte, kwam er ineens een tekst voorbij, die me op dat moment erg aansprak. Ik weet niet van wie die tekst is maar het komt van de Facebookpagina ‘Recht door zee’. Ze hebben altijd wel erg mooie teksten. Het kon voor mij geschreven zijn op dit moment. Ik haal er kracht uit. Ik krijg er energie van. Ik sta niet alleen, er zijn er meer en inderdaad; we hebben die sleutel zelf op zak!!
We hoeven hem alleen maar te pakken en die deur te openen! Wie weet staat achter die deur wel die berg, die me uitnodigt om er gewoon eens aan te beginnen! Om die eerste stap te zetten en me te laten leiden hoever ik hiermee kom.
Een mooie meditatie die ik vaker doe, is de bergmeditatie. Het heeft niets te maken hoe je een berg gaat of moet beklimmen, maar meer over een metafoor voor jezelf. Het helpt mij om weer wat krachtiger in mijn schoenen te staan en positiever aan de dag te beginnen. Een voorbeeld van een bergmeditatie kun je hier bekijken en luisteren.
Ik ga door, iedere dag opnieuw! Ik weet dat ik het kan en daar heb ik zeker alle hulp en steun van familie en vrienden voor nodig, dat besef ik terdege. Het leven is te mooi om in “downstemming” door te brengen, dat zie ik gelukkig nog wel steeds…….
Lieve groet,
Monique
16 Comments
Lieve Nicht,
O wat begrijp ik je toch goed, en wat voel ik met je mee.
Maar geloof me aub je komt er weer bovenop,ook al wil je lijf het niet zo.
Ik duim met alle liefde voor je en heb zoveel respect dat je al zover bent gekomen
Veel sterkte en kracht.
Liefs van je Nicht Hennie
Balen dat het niet gaat zoals je wilt. Ik hoop dat het je gauw lukt om de knop weer om te zetten en dat positieve gedachten het weer gaan winnen van de “down” gedachten. Maar zolang dat niet is, zeg het inderdaad en denk niet dat je dat moet onderdrukken.
Helemaal met Marjo eens! Sterkte en probeer positief te blijven. Ik put altijd kracht uit jouw woorden als het bij mij ook even niet gaat!
Ik vind het best heftig Monique. Ik zou willen dat ik je kon helpen. Al was het maar samen van de berg afrollen, dat gaat een stuk makkelijker als er tegen op klimmen. Hopelijk komt er gauw een betere tijd.
Lieve Monique,
Het doel van de blogs mag ook best wel eens mildheid voor jezelf zijn. Dus juist een keer niet zo positief ons een hart onder de riem steken maar juist een keer andersom. Verdien je! Dus bij deze heel veel positieve energie gewenst lief mens!!
Heb net je blog zitten lezen en ben er stil van en onder de indruk.Ik wist wel dat het met je gezondheid niet al te best was maar nooit beseft in wat voor mate. Ik wil je graag heel veel sterkte en moed wensen voor de toekomst en bewonder je doorzettings- vermogen en de wil om toch positief te blijven. Respect !
Dat hakt er wel even in…je blog!
Wat een kracht en wat een moed heb jij!
Ja Monique het is zoals t is….alleen verdomd moeilijk om t te accepteren en nog erger om hulp te vragen…….het staat tenslotte niet op ons voorhoofd geschreven….en willen we niet teveel….nu op dit moment genieten van de zon de bloemen en niet te vergeten de mensen om je heen die van je houden?en ja ook ik worstel me door al deze problemen heen….lotgenoten….geniet van deze mooie dag⚘
Acceptatie en leren omgaan met je pijn en beperkingen is erg moeilijk, ik weet er alles van, hoop voor jou dat je er een weg in blijft vinden, wens je heel veel liefde, steun en kracht om dit gevecht te winnen
Ich laes dien berichte altied met enorm veul bewongering Monique.
Sterk zien vur angere…det geit dich wie de beste aaf!
En aaf en toe moogse dichzellef dan auch bes toestaon um te zegge det de loch neet altied blauw is mer det der meij dieke grieze wolleke veur hange…..
En ut sjoëne daovan is…des dich toch stiëds door die wolke haen det streulke leech zuus….
Ik heb je blog weer met bewondering gelezen. Ik denk dat ik precies weet hoe jij je voelt. Altijd afhankelijk zijn van anderen. Altijd pijn. Niet meer alles kunnen. Keuzes moeten maken. Zo moeilijk. Ik bewonder jou en vecht met je mee. Geniet van de kleine dingen om je heen en al die lieve mensen.
Pff heftig Monique, je steeds weer opnieuw herpakken t lijkt wel n topspoort en een topprestatie. Heel veel liefs en sterkte mup!
Monique…wat heb je het knap en moedig beschreven. En jaa…idd…het is soms lastig om positief te blijven. En nog veel lastiger om dat ook nog toe tegeven…hopelijk vind je het geduld en de moed om de zon toch weer te zien schijnen
En dan heb je toch zo maar een heel pure, moedige blog geschreven ?! Dankjewel, Monique. Ik weet zeker dat je die berg misschien niet over hoeft, maar dat er wellicht ergens een deurtje naar een tunnel zit of een klein weggetje erom heen. Heb compassie met jezelf, net als je ook met een ander zou hebben. Een heel fijn, rustig weekend gewenst ?❤️.
Poeh! Dat valt nog niet mee. Mocht je ooit aan de klim beginnen, weet dan dat het uitzicht steeds mooier wordt naarmate je hoger komt!
Ig bin dur stil van..wat un respect heb ig vur dig..wille en neet kinne..mer ondanks det ving ig dig altied zon leuke positieve vrouw..sterkte!