De schoonheid van het nu

Deze week kreeg ik een filmpje onder ogen over een meisje van 20 jaar, wat terminale kanker heeft. Wellicht heb je het zelf ook gezien. Ze was bij Knevel en van Brink in de uitzending.
Ze heeft een boek geschreven hierover, getiteld “Leef” en haar naam is Laura Maaskant.
(www.eo.nl/tv/knevelenvandenbrink/artikel-detail/laura-maaskant/)

Wat een interview zeg! Zeer indrukwekkend hoe ze verteld over hoe ze alle verdere behandelingen afslaat en hoe ze haar laatste dagen “in het nu” wil doorbrengen. Haar woorden die ze sprak hebben indruk op me gemaakt en vooral deze zin blijft hangen bij me:

“Ik zie vooral de schoonheid van het nu”.

Hoe mooi is het als je dat kan. Hoe krachtig ben je als je dat kan. Hoe moedig ben je als je dat kan……
Ik vind het erg moedig, ja, als je dit kan en vooral op zo’n jonge leeftijd. Uit haar boek wil ik graag de volgende passage delen:
“Ik stel mezelf elke dag weer de vraag: wat wil je? Leven? Hup, ga dan Leven! Spel het woord met een hoofdletter. Ik vind het fantastisch dat ik Leef, en dat doe ik dan ook met een hoofdletter. Ik wil niet zomaar leven, ik wil het leven uitknijpen, tot ik de laatste druppel te pakken heb. Ik heb tenslotte maar één leven. Een heel kort leven. Elke dag maak ik weer bewust de keuze: ik wil genieten en gelukkig zijn, dat is ten- slotte zoveel leuker dan huilen om het bestaan. Wie ben ik om mijn licht niet te laten schijnen? Wie ben ik om mijn talenten niet in te zetten in afwachting van de dood? Ben ik hier niet op aarde gekomen om mijn licht te laten schijnen, de wereld liefdevoller achter te laten? Ik heb elke dag een keuze. Ik Leef, met heel mijn ziel en zaligheid”.

Wauw, wat een kracht heeft die meid. Van zulke krachtige verhalen leer ik alleen maar en ik heb diep respect voor haar. Vaak is het zo, als je zoiets leest, dat je er nog twee-drie dagen, zeg een week aan denkt en dan ga je vaak verder met je doen en laten van de dag. Je bent al weer snel vergeten dat je kan genieten van ieder moment wat je meemaakt. En vooral dat je iedere dag opnieuw zelf die keuze hebt. Oftewel, je vergeet de schoonheid van het nu…….

Gek genoeg herken ik wel dingen in haar verhaal. Ik kan en wil het zeker niet vergelijken, maar om mijn pijn een beetje te kunnen verdragen, probeer ik ook om iedere dag te kijken naar al de schoonheid in mijn leven. Leven in het moment en met de dag te leven. Soms zijn er wel dagen dat ik hier echt voor moet vechten om dit voor elkaar te krijgen. Daar ben ik heel eerlijk in. Soms is de pijn zo overheersend en brengt ze me zoveel beperkingen, dat ik de schoonheid van het nu niet zie. Gelukkig ben ik nu wel zover dat zulke momenten er zeker ook bij horen en probeer dat dus ook voor dat moment te aanvaarden. Het gaat me steeds beter af en het gaat al bijna onbewust.
Ik voel dat deze “manier van leven” helpend is voor me en dat ik op deze manier steeds beter met de pijn om kan gaan.

“Vroeger”(voor de Mindfulness) had ik hier langer de tijd voor nodig, om dit op te merken. Ik kon zeker vrolijk en positief zijn vooral naar anderen, maar ik kon ook erg depri zijn, zeker als ik alleen was. Dat is nu steeds minder. Ik bekijk het van moment tot moment. Heb ik ’s morgens bijvoorbeeld besloten dat ik die avond eens lekker uitgebreid ga koken, kan dit ’s middags ineens anders zijn. Dan heb ik een zwaardere morgen gehad dan gedacht en dan lukt het mij niet om ’s avonds nog te koken. Voor hetzelfde geld zitten we dus met een boterham op de bank. Ook helemaal niets mis mee, zeg ik nu. Dat ging er dus “vroeger” niet in bij mij. Ik meende toen dat ik dan dus toch die uitgebreide maaltijd op tafel had moeten zetten, anders faalde ik in mijn ogen. Och hoe anders is dat nu! En weet je, het levert me ook zoveel op. Doordat ik nu anders met zulke dingen omga, hou ik veel meer energie over om andere leuke dingen te doen.

Toch, zoals ik al zei, zijn er ook dagen dat dit niet lukt. Dat ik die maaltijd wel gewoon op tafel wil hebben staan en dat ik finaal over mijn grenzen ga, met als gevolg dat ik de rest van de avond helemaal uitgeteld ben en niet anders meer kan dan op de bank liggen. Hier voel ik me dan weer schuldig over en dat maakt het allemaal dan weer nog vervelender. Maar als ik dan naar zo’n interview van Laura Maaskant kijk, dan krijg ik daar weer zo’n inspiratie-boost van, dat ik het voor dat moment zo laat en dat ik de volgende morgen weer met open ogen naar een nieuwe dag kan en mag kijken. Iedere dag krijg ik de gelegenheid om opnieuw te leren, te ontdekken, te beleven, te zien hoe mooi de schoonheid van het nu is………………….

“Zie vooral de schoonheid van het nu”
                                                          Laura Maaskant

Lieve groet,
Monique