Nog 1 keer……
4 januari 2016
De innerlijke criticus
12 februari 2016
Het is al twee jaar geleden dat ik begonnen ben met het schrijven van blogs. Met heel veel plezier schrijf ik iedere week over mijn leven en hoe Mindfulness ,en alles wat daarbij komt, hier deel van uitmaakt. De trouwe volgers van dit blog weten hoeveel Mindfulness voor mij gedaan heeft en nog steeds doet. Het viel me dan ook niet zwaar om iedere week iets te schrijven hierover.
Tot nu……………..
Ik heb twee jaar geleden de afspraak gemaakt dat dit blog zou gaan over mijn dagelijkse leven, waar veel pijn en ongemak de hoofdtoon blaast, en wat Mindfulness hier aan bij kan dragen. Dus ook de minder goede momenten heb ik beschreven, want ja, dat hoort er ook bij.
Toch valt het me erg moeilijk om nu de blog te schrijven, want nu speelt een heel erg “minder goed moment”. Twee weken geleden hebben we gehoord dat mijn man Non-Hodgkin Lymfoom heeft. Een grote tegenslag in ons leven. We hebben al best wat uitdagingen gehad samen maar dit is een geheel nieuwe. Zonder al te veel in detail te treden wil ik toch vertellen hoe Mindfulness hier een grote rol in speelt met ‘t verwerken van dit nieuws.
Van begin af aan hebben we ons niet gek gemaakt met de gedachte van “wat als”. Want als ik 1 ding in de Mindfulness geleerd heb : “leven in het moment”. Nog nooit was dat zo van toepassing als nu. Je niet gek (laten) maken door verschrikkelijke scenario’s, maar gewoon je gevoel volgen. Dat hebben we dan ook allebei zeker gedaan. Stap voor stap, dag voor dag.
Toen we de bewuste dag naar het ziekenhuis reden, waren we allebei erg rustig. Tot op het moment van binnenlopen bij de arts, toen begon het wel wat te kriebelen. Natuurlijk verschrik je enorm als ze het zeggen. Je krijgt een klap in je gezicht, maar we hadden ook meteen zoiets van: we kunnen dit! We gaan niet in zak en as zitten, maar we laten komen wat komt en we raken pas in paniek als daar ook echt een aanleiding voor is.
Een tijd van afwachten begon en ook hier hebben we ons goed doorheen geslagen. Gelukkig waren daar ook de vele bezoekjes van familie, vrienden, appjes, mails en hele mooie kaarten die hier zeker een steentje aan hebben bijgedragen. Heel fijn om iedereen op zo’n moment bij je te hebben. De dag erna hebben we gewoon ons dagelijks leven opgepakt want daar vaar je toch het fijnste bij, vonden wij.
Als je me een aantal jaar geleden vertelt had dat dit ons zou overkomen en dat ik hier zo rustig bij zou blijven, had ik je voor gek verklaard. Als je zoiets hoort dan raak je toch in paniek? Nee, dat is bij mij absoluut niet het geval. En (ik zeg het gewoon nogmaals) dat is te wijten aan de Mindfulness, maar ook aan mijn man. Die twee hebben mij geleerd om niet meteen in paniek te raken. Om stap voor stap te gaan, dag voor dag. Je niet druk maken over dingen die je nog niet weet. Alleen de zuivere pijn voelen en niet het lijden daar om heen de boventoon te laten voeren.
Ook meditatie heeft me in deze periode al goed geholpen en zal dat in de toekomst wellicht ook doen. Even gaan zitten met je verdriet, je zorgen en je onzekerheid. Even alleen zijn. Je krijgt kracht en je krijgt nieuwe inzichten en je krijgt vertrouwen.
Natuurlijk zijn er ook hier momenten van verdriet en onzekerheid, die mogen (en moeten) er ook zeer zeker zijn, maar het staat niet op de voorgrond. We kunnen niet meer doen als wachten nu op het behandelplan en van daaruit zien we wel weer verder.
Lieve groet,
Monique
Foto:
www.acquisitie.org/acquisitie-tips/
wikimedia commons
13 Comments
Knap verwoord. Petje af…. voor jullie positieve blik op het leven. Een heel mooi voorbeeld voor ons allen. Hopelijk kunnen we jullie door een klein gebaar nog meer kracht geven om de strijd te winnen.
Hallo Monique en Sjaak van hier heel veel sterkte gewenst ,,dit verhaal krijg ik de tranen van in mijn ogen ,maar jullie moeten toch van alles mee maken ,,maar met jullie door zettings vemogen komen julle er zeker door heen ,,gr,,uit Griendtsveen xxx
Toppie hoe jullie er met z”n 3tjes,er mee omgaan en om KUNNEN gaan,wij hebben er veel bewondering voor. Want paniek zou normaal zijn , Petje Af..sterkte en dikke knuf xxx
Heel sterk Monique om het op deze manier op te schrijven. Er gebeuren dingen in ons leven waar we mee om moeten gaan. Jullie doen het krachtig. Natuurlijk zijn er momenten van tranen, die mogen er gewoon zijn. Jullie kunnen dit samen aan. Sterkte.
Mooi geschreven Monique…en ook zo herkenbaar…vol zenuwen de dokterskamer in lopen, daar te horen krijgen wat je eigenlijk juist niet wil horen, maar als je van de eerste schrik bekomen bent ga je je klaar maken voor de strijd. En inderdaad, het is zo fijn als je dan lieve familie en vrienden naast je hebt staan waar je steun van krijgt!! Heel veel sterkte voor jullie drietjes!!
Een hele diepe buiging Monique. Je verstaat de kunst van aanvaarden!
Monique en Sjaak veel sterkte toegewenst. En mooi geschreven. Goed om te zien dat jullie zo sterk zijn dat heb je hard nodig de komende tijd. Sterkte
Lieve schatten,
Ik ben onder de indruk hoe jij en Sjaak in het leven staan.
Ik bewonder dan ook dat je het zo fijn verwoord,en ben blij te horen dat het door je man en mindfulness komt.
Maar jij lieverd zet je niet voor 100 maar 100000 % in.
Ik wens jullie dan ook heel veel LIEFDE en STERKTE toe.
Om dit door te zetten,jullie zijn krachtige personen,heel veel liefs van ons.
Jeetje, krijgen jullie dat er ook bij. Maar je kunt het heel sterk beschrijven en je hebt handvatten om er mee om te gaan. Jullie zijn samen heel sterk als trio! Heel veel sterkte en kracht om dit door te komen de komende tijd en knuffel van mij.
Wat knap dat jullie er zo mee om kunnen gaan, en wat kan jij het goed beschrijven.
Heel veel sterkte de komende tijd voor jullie allemaal.
Hoi Monique
Ik weet niet goed wat ik moet zeggen maar wat hebben jullie een positieve instelling.
En inderdaad hoe je alles zo fijn kunt verwoorden.
Konden wij dat ook maar zeggen soms .
Maar met hulp van elkaar,familie en vrienden lukt het wel.
Een hele dikke knuffel van ons allemaal.
Gr Henny
Lieve knappe Monique
Woooo wat een mooie blog: je inspireert me alsof we met ons clubje bij elkaar zijn gekomen. Bedankt.
Heel veel liefs en sterkte: ik denk aan jullie.
Knuffel, Marjon
Beste Monique,
Fijn dat jullie zo sterk geworden zijn,met al die pech,wat gezondheid betreft.
Fijn dat jullie er zo voor gaan,samen met z’n drietjes.
Fijn dat vele mensen jullie steunen,op welke manier dan ook.
Ook voor de familieleden het beste,om hier mee om te gaan en te steunen.
Jullie schoon(vader) en de schoon(moeder)en OMA,sterkte.
Groetjes,Ger en Nel.