Chaotisch…

Dit keer weet ik niet goed hoe ik moet beginnen. Het is namelijk nogal rommelig in mijn hoofd. En niet alleen in mijn hoofd!
Laatst schreef ik dat ik begonnen ben met een grote opruiming. Hierbij was het idee om even mijn zorgen opzij te schuiven en mijn zinnen te verzetten.
Nu ik eenmaal bezig ben, krijg ik de smaak goed te pakken en raak ik steeds enthousiaster. Enthousiaste energie is natuurlijk heel positief, maar voor mij een serieuze valkuil. Dat klinkt heel gek, maar is echt zo.

Dit enthousiaste gevoel geeft me meer energie en ik wil ineens álles aanpakken en dit ook nog eens allemaal tegelijk! Opruimen, verven, opnieuw inrichten, enz…
Dit alles maakt dat ik nogal chaotisch word. (Nog erger dan normaal!) Ik heb geen rust. Ik wil, ik wil, ik wil! Ik vlieg van de ene kamer naar de andere. Meerdere malen per dag betrap ik mezelf erop dat ik wéér met iets anders bezig ben, terwijl ik al met diverse andere klusjes bezig was!
Dit is enerzijds niet zo prettig en ook wel frustrerend, anderzijds ook niet ‘gezond’. Het is niet prettig omdat ik hoopte dat ik een opgeruimd huis én hoofd zou creëren, maar momenteel is het een nóg grotere puinhoop, haha!
Ook is het niet gezond voor me. Ik ga weer veel te veel over mijn grenzen. Ik ben weer ontzettend moe en heb veel last van mijn gewrichten. Ook is structuur weer ver te zoeken, ben ik ontzettend druk in mijn hoofd en merk ik dat ik dit alles probeer te negeren.
Rustmomenten zijn er ook weer veel te weinig. Dit vind ik zonde van mijn tijd!

Toen ik laatst bij mijn moeder zat, dacht ik even slim te zijn en eens goed na te denken over welk klusje ik vervolgens zou gaan aanpakken. Ik heb wel vijf verschillende dingen opgenoemd die ik zou gaan doen! Ik moest er zelf om lachen!
Als een kip zonder kop, ren ik door mijn huis en zie ik door de bomen het bos niet meer. Ik weet dat pauze, rustmomenten en een planning voor mij heel belangrijk zijn. Toch neem ik me hier niet de tijd voor. Eigenlijk is dat gek, omdat ik weet dat het allemaal veel beter en minder chaotisch zal verlopen als ik er even voor ga zitten en alles op een rijtje zet. Ook baal ik ervan, dat ik me die rust niet neem/gun.

Nu ik even rustig zit en aan mijn blog werk, merk ik mijn vermoeidheid en onrust pas echt op. Ik realiseer me dat ik niet goed bezig ben. Hoog tijd om weer een pas op de plaats te nemen! Maar dat blijkt toch wel erg moeilijk voor me te zijn. Als ik mijn vermoeidheid vermijd, krijg ik een hoop gedaan (voor mijn gevoel althans!). Laat ik de vermoeidheid toe, dan krijg ik niks meer gedaan.
Maar… ik weet ook dat als ik zo door blijf gaan, dat het dan weer de verkeerde kant uit zal gaan en ik straks weer plat lig.
Vanaf vandaag ga ik dan ook weer proberen om eerst rustig te gaan zitten om een duidelijke planning te maken. Door mijn taken op te schrijven, creëer ik meer overzicht en kan ik taak voor taak proberen af te werken en doorstrepen. Ik plan me rustmomenten in en zet me de wekker ter herinnering. En dan het lastigste: Ik hou me eraan! Of ik me nu rusteloos voel of niet, ik neem pauze en dat gevoel mag er gewoon zijn.
Maar ik realiseer me dat dit in dit soort ‘situaties’ makkelijker gezegd is, dan gedaan!

Verder werkt het voor mij altijd heel goed om diverse malen per dag een herinnering op mijn telefoon in te stellen. Zodra het geluidje af gaat, word ik eraan herinnerd om even stil te staan met waar ik mee bezig ben.
Dus dat moet ik ook maar weer gaan oppakken.

Eigenlijk is het wel maf. Juist op de momenten dat het zo belangrijk voor me is om opmerkzaam te zijn én rustmomenten in te bouwen, ‘vergeet’ ik het belang hiervan of neem ik het niet serieus!

Op zich vind ik dat ik de afgelopen jaren grote stappen heb gemaakt op verschillende gebieden in mijn leven. Vooral de afgelopen maanden ben ik zeer regelmatig bewust van het hier en nu en van waar ik mee bezig ben. Dit heeft mij veel rust en stabiliteit gebracht. Toch heb ik jarenlang op de automatische piloot gefunctioneerd en ging ik maar door, zonder naar mijn lichaam te luisteren. Het is dan ook niet zo gek, dat ik af en toe eens terugval in oude patronen, zoals nu weer het geval is.
Maar… ik merk het nu wel (vroeg of laat) op, dus kan ik er wat aan doen. En dat zie ik weer als iets positiefs!

Liefs, Lysanne

“All great changes are preceded by chaos”

~Deepak Chopra~