Negativiteit…

Herken je dit? Je hebt een hele leuke dag, een heel fijn leven… Plots gebeurt er iets onaangenaams, ingrijpends, iets negatiefs en je ziet het positieve amper nog.

Uit onderzoek is gebleken dat de hersenen eerder reageren op negatieve prikkels, dan op positieve. Ze werken als het ware als klittenband voor het negatieve en als teflon voor het positieve. Hierdoor herinneren we ons onaangename ervaringen beter en ‘groeien’ deze over het algemeen ook sneller. Stemmingen, gevoelens en overtuigingen gaan daardoor steeds meer de negatieve kant op.
(Bron: Boeddha’s brein-Rick Hanson)

Bij Mindfulness gaat het erom alles te ervaren, het oordeel hierover weg te laten en je niet te laten meeslepen in je gedachten en gevoelens hierover. Het is niet de bedoeling om het negatieve zomaar om te buigen naar iets positiefs. Dan zou je jezelf maar voor de gek houden en in principe tegen jezelf zeggen dat het negatieve er niet mag zijn.

Ik heb dit altijd een moeilijk stuk gevonden. Want als dit negatieve er mag zijn en zich zo kan ophopen, hoe wil je dan voorkomen dat je niet in een negatieve spiraal terechtkomt?
Het gaat hier om het vinden van een balans. Wil je het negatieve aankunnen, moet je ook het positieve kunnen zien. Het positieve kan het negatieve/onaangename verzachten en misschien zelfs wel uiteindelijk vervangen.

Ik kan me nog goed herinneren hoe ik me een aantal jaar geleden voelde, toen ik in een depressie zat. Het was zó ontzettend moeilijk om het positieve te zien. Laat staan het te voélen.
Om uit deze neerwaartse spiraal te komen, ben ik toen begonnen met een dankbaarheidsdagboek. Elke dag deed ik mijn best om een paar kleine positieve dingen op te schrijven waar ik dankbaar voor was. Dat klinkt misschien een beetje kinderachtig, maar het hield me bezig om me écht even te focussen op het goede.

Vooral het begin was ontzettend moeilijk. Ik kon bijna niks bedenken en dát wat ik opschreef ‘veegde’ mijn innerlijke pestkop weer snel van tafel. Hierdoor voelde ik me nóg negatiever en mededogen naar mezelf was ver te zoeken. Toch ben ik stug doorgegaan met het zoeken en opschrijven van positieve puntjes.

Ik kan niet zeggen dat ik me na een week beter voelde. Maar… ik merkte wel dat ik langzaamaan mijn lijstje zag groeien. Vervolgens probeerde ik elk positief puntje dat ik opschreef te voelen en deed m’n best om mezelf een complimentje te geven wanneer ik dit lijstje weer kon aanvullen.

Ik geloof niet dat ik het in die tijd kon zien, maar achteraf denk ik dat dit een hele goede oefening voor mij is geweest in deze moeilijke periode. Een oefening waar ik nu nog steeds de vruchten van pluk. Door me daar toentertijd zo op te focussen heb ik geleerd om in zware periodes tóch de kleine mooie dingen te zien. Hierdoor kan ik de onaangename ervaringen beter verdragen.
De komende week ga ik daarom weer eens wat langer stilstaan bij mijn positieve ervaringen. Niet alleen stilstaan, maar ze ook écht bewust voelen.

Liefs, Lysanne

“People deal too much with the negative, with what is wrong.
Why not try and SEE POSITIVE things,
to just touch those things and make them bloom?”
~Thich Nhat Hanh~