100 – Een mijlpaal

Mijn 100^e blog……….jee, ik sta er zelf nog steeds versteld van. Buiten die andere 99 blogs heb ik ook voor mezelf nog gedichten en gedachten opgeschreven, die ik dan voor mezelf bewaar. Nooit gedacht dat ik dit kon!

Wat heb ik veel geleerd op zoveel gebieden. Doordat ik eerst het Mindfullness traject en hierna het Voluit Leven traject had gevolgd, had ik al veel geleerd. Toen ik in mijn derde traject, Compassievol Leven, zat ben ik gevraagd voor de blogs. Eigenlijk kon ik vanaf toen het geleerde ook daadwerkelijk in de praktijk brengen. Naarmate ik een blog schreef, vielen steeds meer kwartjes in mijn leventje. Als ik terugkijk op de afgelopen 99 blogs zie ik ook wel een “verbetering” van schrijven. Hoe onzeker ik begon, hoe zekerder wordt ik steeds meer van het schrijven. En zo is het in mijn leven ook.

We zitten aan het eind van onze vakantie en we hebben een paar geweldige weken gehad! Van een paar dagen in een pittoresk dorpje in Noord-Holland tot een prachtige week met vrienden naar, jawel, Oostenrijk. De meeste van jullie weten wel dat ik helemaal verliefd ben op dit land en daar al menig vakantie doorgebracht heb. De mensen, de gezelligheid, het eten en uiteraard de bergen. Wat vind ik het heerlijk om daarboven te wandelen en te genieten van de weidse vergezichten.

En alhoewel het wandelen niet meer zo geweldig gaat, geniet ik volop. Al was het alleen al van de mooie mensen om me heen! Iedereen heeft me zo in mijn waarde gelaten, ondanks dat ik echt niet mee kon op hun “niveau”. Ze bleven rustig wachten en hielpen me waar kon. Geweldig! Wat hier bij geholpen heeft voor mezelf is dat ik het ook toegelaten heb. Ik heb toegelaten dat mensen me in mijn waarde hebben gelaten en me hielpen waar kon. Ik heb niet 1 moment gehad, dat ik me lastig, vervelend of “over” voelde en geloof me, dat is lang geleden.

Ik zit op dit moment mijn blog te schrijven in een bergrestaurant in Tirol – Oostenrijk naar de mooie imposante bergen te kijken die voor me liggen. Dit moment geeft als geen ander weer, wat ik van Mindfulness geleerd heb. Ik zit alleen, mijn gezin en onze vrienden met hun gezin, maken een bergwandeling. Voor mezelf lukt wandelen vandaag niet en ik zit hier nu gewoon trots te wezen op het feit hoe ik me op dit moment voel. Hoe ik met dit moment omga. Ik voel géén zelfmedelijden (wat ik anders wel heb, hun wel wandelen en ik niet…….), ik voel me niet verdrietig en ik voel me niet alleen! Top!

Nee, ik zit gewoon te genieten van die mooie imposante bergtoppen. De bewolking hangt net onder de toppen en de bergen krijgen een geheimzinnige uitstraling. Meteen valt een metafoor binnen over hoe de bergtoppen blijven stralen, ondanks de donkere wolken om hun heen. Ja, dat wil ik! Ik wil ook weer stralen, ook al is er bewolking. En de enige die daar voor kan zorgen ben ikzelf, dat kunnen anderen niet!

Sterker dan ooit zit ik rustig mijn theetje te drinken, als iedereen terugkomt van de wandeling. Onder het genot van een soepje kijk ik eens de tafel rond en ik voel dankbaarheid. Dankbaarheid naar mijn gezin, naar mijn vrienden en hoe gek het ook klinkt, naar Mindfulness. De afgelopen tijd was echt niet even gemakkelijk en ik voel me dankbaar dat we verder mogen gaan met leven en weer komt het besef dat we dit zelf moeten doen. Ik denk dat dit geen probleem wordt, want op dit moment kan ik de hele wereld aan…………………………..hahaha.

Bovenstaande is een week geleden geschreven en ik ben inmiddels weer thuis. We hebben nog een fantastische vakantie gehad. De dankbaarheid is in grote getale aanwezig en ook al zegt mijn lijf het op dit moment niet, ik voel me sterker dan ooit. Ik zit weer boordevol ideeën en inspiraties waarmee ik veel blogmateriaal heb.

Voor nu wil ik nog zeggen, iedereen hartelijk bedankt voor het lezen en reageren op mijn afgelopen 100 blogs en hopelijk mag en kan ik je in volgende blogs weer mijn verhalen vertellen. Over wat Mindfulness voor je kan doen, wat het doet met chronische pijn en gewoon over het leven. Want daar is iedere dag opnieuw zoveel te beleven! Je moet het alleen zien……….

Het is niet wat je doet, maar hoe je het doet
Niet wat je ziet, maar hoe je het bekijkt
Niet hoe je leven is, maar hoe je het leeft
(Thement)

Lieve groet,
Monique